Μελετώντας τρόπους μετατροπής της Βουλής σε ένα δημοκρατικό κτήριο, αποφασίσαμε να εστιάσουμε σε ένα πρόβλημα της δημοκρατίας που έχει μεγάλη εξάπλωση στην εποχή μας, την κατάχρηση της εξουσίας. Πιστεύοντας ότι η συμπεριφορά αυτή αποτελεί στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, αποφασίσαμε να κάνουμε μία μετατροπή στο πολίτευμα: ορίσαμε ένα νέο κοινοβούλιο που απαρτίζεται από βουλευτές εφήμερους, τυχαία επιλεγμένους, των οποίων η θητεία διαρκεί όσο μία συνεδρία. Εφόσον ο βουλευτής με την παλιά έννοια του όρου παύει να υφίσταται, δεν έχει πια νόημα η σημερινή μορφή του κοινοβουλίου. Γκρεμίζοντας το παλιό κοινοβούλιο, ενοποιούμε τα δύο εσωτερικά αίθρια της Βουλής, δημιουργώντας μία τεράστια αλάνα η οποία φιλοξενεί τους βουλευτές. Στο χώρο σχηματίζεται ένας κάναβος από μονάδες, όπου η κάθε μία αποτελεί μία κατασκευή που ξεδιπλώνεται στο χώρο μόνο όταν κάποιος θελήσει να τη χρησιμοποιήσει, ενώ δύναται να περιστραφεί και να υψωθεί ώστε να είναι πάντα δυνατή η οπτική επαφή με τον εκάστοτε ομιλητή διευκολύνοντας την επικοινωνία.
Εφόσον πλέον το κτήριο δεν χρησιμοποιείται από μία περιορισμένη ομάδα ανθρώπων αλλά από το σύνολο των Ελλήνων πολιτών, πρέπει να αποκτήσει μία εικόνα οικεία προς το κοινό. Μελετώντας την επικοινωνιακότητα του κτηρίου αρχίσαμε να αφαιρούμε εκείνα τα στοιχεία της όψης που το κάνουν αναγνωρίσιμο. Καταστρέφουμε τη μνήμη ενός κτηρίου που αποτελεί σύμβολο της δημοκρατίας, ώστε αυτό να μπορεί να θυμίζει ένα οποιοδήποτε κτήριο: ένα σχολείο, ένα νοσοκομείο, μία φυλακή, μία πολυκατοικία.
Δεδομένου ότι οι βουλευτές είναι εφήμεροι, οι λειτουργίες που στεγάζονται μέχρι σήμερα στο εσωτερικό της Βουλής είναι περιττές και έτσι καλούμαστε να επαναπροσδιορίσουμε την λειτουργία του χώρου. Η Βουλή μετατρέπεται σε μία πολυκατοικία που δεν έχει τίποτα το διαφορετικό από τις υπόλοιπες πολυκατοικίες του αστικού αθηναϊκού τοπίου. Ο χώρος του ισογείου γεμίζει με εισόδους που οδηγούν στο εσωτερικό αίθριο και δημιουργούν μία αντιστοιχία με τα pilotis. Έτσι, δημιουργείται ένας χώρος που αποτελεί παράλληλα κοινοβούλιο, εσωτερικό αίθριο της πολυκατοικίας και πλατεία ολόκληρης της πόλης. Στα ανώτερα επίπεδα τοποθετούνται οι χώροι κατοίκησης.
Εφόσον πλέον το κτήριο δεν χρησιμοποιείται από μία περιορισμένη ομάδα ανθρώπων αλλά από το σύνολο των Ελλήνων πολιτών, πρέπει να αποκτήσει μία εικόνα οικεία προς το κοινό. Μελετώντας την επικοινωνιακότητα του κτηρίου αρχίσαμε να αφαιρούμε εκείνα τα στοιχεία της όψης που το κάνουν αναγνωρίσιμο. Καταστρέφουμε τη μνήμη ενός κτηρίου που αποτελεί σύμβολο της δημοκρατίας, ώστε αυτό να μπορεί να θυμίζει ένα οποιοδήποτε κτήριο: ένα σχολείο, ένα νοσοκομείο, μία φυλακή, μία πολυκατοικία.
Δεδομένου ότι οι βουλευτές είναι εφήμεροι, οι λειτουργίες που στεγάζονται μέχρι σήμερα στο εσωτερικό της Βουλής είναι περιττές και έτσι καλούμαστε να επαναπροσδιορίσουμε την λειτουργία του χώρου. Η Βουλή μετατρέπεται σε μία πολυκατοικία που δεν έχει τίποτα το διαφορετικό από τις υπόλοιπες πολυκατοικίες του αστικού αθηναϊκού τοπίου. Ο χώρος του ισογείου γεμίζει με εισόδους που οδηγούν στο εσωτερικό αίθριο και δημιουργούν μία αντιστοιχία με τα pilotis. Έτσι, δημιουργείται ένας χώρος που αποτελεί παράλληλα κοινοβούλιο, εσωτερικό αίθριο της πολυκατοικίας και πλατεία ολόκληρης της πόλης. Στα ανώτερα επίπεδα τοποθετούνται οι χώροι κατοίκησης.
Ομάδα φοιτητών: Αβραάμ Βαϊρακτάρης, Νεφέλη Κυρκίτσου, Αναστασία Μαγκούτα, Μαριτίνα Μαρκοπούλου, Μαρία Παυλίδου, Χριστίνα Τσούμα, Δήμητρα Χριστοδούλου
1 comment:
Με αφορμή το θέμα της δημοκρατίας και ανεξάρτητα από το πολύ καλό project σας, θα ήθελα να δημοσιεύσω το εξής:
" Η Δημοκρατία μας, αυτοκαταστρέφεται, διότι καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας. Διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα... την παράνοια ως ελευθερία... την αναίδεια του λόγου ως ισότητα... και την αναρχία ως ευδαιμονία..."
Ισοκράτης
Post a Comment