Η ταινία ‘das experiment’ είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία. Αναφέρεται σε ένα πείραμα, που διοργανώθηκε από μία ομάδα μελετητών-ιατρών στη Γερμανία.
Αυτοί ζήτησαν από 20 άνδρες, τους οποίους θα πλήρωναν στο τέλος του πειράματος, να πάρουν μέρος σε ένα παιχνίδι δεσμοφυλάκων-κρατουμένων. Οι περιορισμοί και οι συνθήκες κράτησης των κρατουμένων ήταν πραγματικές, απογυμνώνονταν από κάθε προσωπικό δικαίωμα και η ζωή τους άρχιζε και τελείωνε στη φυλακή. Στη διάρκεια της κράτησης, θα προκαλούνταν από τους οργανωτές έντονες συνθήκες ψυχολογικής πίεσης. Η ταινία παρουσιάζει τις διαμάχες των δύο ομάδων και τη δραματική κατάληξη του πειράματος. Κατά τη διάρκεια αυτού, παρουσιάζονται οι έντονες διαφορές των δύο ομάδων. Ενώ, λοιπόν στην καθημερινή τους ζωή ήταν άτομα ισότιμα που γνωρίζονταν μεταξύ τους, με τη διαμόρφωση των καινούριων τους ρόλων, οι δεσμοφύλακες αποκτούσαν απεριόριστη εξουσία και ελευθερία να δράσουν κατά βούληση απέναντι στους κρατούμενους. Ουσιαστικά στην ταινία ξεδιπλώνεται ένα παιχνίδι θύματος και θύτη, όπου ο μεν θύτης δεν έχει όρια, ενώ το θύμα επαναστατεί και σταματά στο σημείο όπου οι πράξεις του αρχίζουν να το μετατρέπουν σταδιακά σε θύτη.
Με αφορμή την ταινία ασχοληθήκαμε με το φαινόμενο της κατάχρησης της εξουσίας. Το φαινόμενο αυτό θα μπορούσαμε μάλλον πιο εύκολα να το φανταστούμε να προκαλείται από μέλη της αστυνομίας, του στρατού ή ακόμα και από πολιτικούς – κάτι που το λέμε με κάθε επιφύλαξη και χωρίς να θέλουμε να θίξουμε καμία ομάδα. Τελικά όμως, παρατηρείται ακόμα και ανάμεσα σε μέλη οικογένειας, μεταξύ υπαλλήλων και γενικά σε όλο το εύρος των ανθρωπίνων σχέσεων. Αποτελεί ουσιαστικά ένα σημείο όπου το σύνταγμα και οι νόμοι πετυχαίνουν το εντελώς αντίθετο από αυτό που πραγματικά επιδιώκουν. Είναι δηλαδή ένα πρόβλημα της δημοκρατίας που δεν εστιάζεται στην ουσία της αλλά στην εφαρμογή της.
Αυτοί ζήτησαν από 20 άνδρες, τους οποίους θα πλήρωναν στο τέλος του πειράματος, να πάρουν μέρος σε ένα παιχνίδι δεσμοφυλάκων-κρατουμένων. Οι περιορισμοί και οι συνθήκες κράτησης των κρατουμένων ήταν πραγματικές, απογυμνώνονταν από κάθε προσωπικό δικαίωμα και η ζωή τους άρχιζε και τελείωνε στη φυλακή. Στη διάρκεια της κράτησης, θα προκαλούνταν από τους οργανωτές έντονες συνθήκες ψυχολογικής πίεσης. Η ταινία παρουσιάζει τις διαμάχες των δύο ομάδων και τη δραματική κατάληξη του πειράματος. Κατά τη διάρκεια αυτού, παρουσιάζονται οι έντονες διαφορές των δύο ομάδων. Ενώ, λοιπόν στην καθημερινή τους ζωή ήταν άτομα ισότιμα που γνωρίζονταν μεταξύ τους, με τη διαμόρφωση των καινούριων τους ρόλων, οι δεσμοφύλακες αποκτούσαν απεριόριστη εξουσία και ελευθερία να δράσουν κατά βούληση απέναντι στους κρατούμενους. Ουσιαστικά στην ταινία ξεδιπλώνεται ένα παιχνίδι θύματος και θύτη, όπου ο μεν θύτης δεν έχει όρια, ενώ το θύμα επαναστατεί και σταματά στο σημείο όπου οι πράξεις του αρχίζουν να το μετατρέπουν σταδιακά σε θύτη.
Με αφορμή την ταινία ασχοληθήκαμε με το φαινόμενο της κατάχρησης της εξουσίας. Το φαινόμενο αυτό θα μπορούσαμε μάλλον πιο εύκολα να το φανταστούμε να προκαλείται από μέλη της αστυνομίας, του στρατού ή ακόμα και από πολιτικούς – κάτι που το λέμε με κάθε επιφύλαξη και χωρίς να θέλουμε να θίξουμε καμία ομάδα. Τελικά όμως, παρατηρείται ακόμα και ανάμεσα σε μέλη οικογένειας, μεταξύ υπαλλήλων και γενικά σε όλο το εύρος των ανθρωπίνων σχέσεων. Αποτελεί ουσιαστικά ένα σημείο όπου το σύνταγμα και οι νόμοι πετυχαίνουν το εντελώς αντίθετο από αυτό που πραγματικά επιδιώκουν. Είναι δηλαδή ένα πρόβλημα της δημοκρατίας που δεν εστιάζεται στην ουσία της αλλά στην εφαρμογή της.
3 comments:
Σωστή διαπίστωση ότι υπάρχει άμεση σχέση της δημοκρατίας με την εξουσία και πως αυτή διαχειρίζεται.
Πρέπει γρήγορα όμως να μπούμε στην τελική ευθεία για την παρουσίαση της Τρίτης. Συγκεντρωθείτε σε μια ιδέα συγκεκριμένη και προχωρήστε.
Καλή δουλειά.
Απιστευτη ταινια!!!
Και παντα διαχρονικη...για τους λογους που αναφερετε...
Δεν έχω δει την ταινία αλλά μου ταιριάζει πολύ ακόμα και στην αντιπαράθεση δύο μεγάλων κομμάτων και στην εναλλαγή τους στην πολιτική σκηνή. Δεν έχει να κάνει με σωματική βία στην προκειμένη περίπτωση αλλά με κατάχρηση εξουσίας με πιο έμμεσες μεθόδους ( διαφθορά, λαδώματα, ρουσφέτια κλπ)οι οποίες πια γίνονται σχεδόν με την πολυπόθητη διαφάνεια.
Αν ο πελάτης σας ήταν η σημερινή ή η χθεσινή ή η αυριανή κυβέρνηση, τι σενάριο θα σας έδινε? Πόσους άγραφους νόμους της απλής καθημερινής ελληνικής αυθαιρεσίας αντέχει το κτίριο της Βουλής? Ετσι από περιέργεια προσπαθώ να φανταστώ τί θα γινόταν αν κάθε μέλος της κυβέρνησης, κάθε βουλευτής ενεργούσε κατα βούληση.
Post a Comment