σκεψεις σχετικα με τα εφημερα ορια ως κτιριο πανω στην αττικη οδο...
το οριο...
αναμεσα στην κινηση και τη στατικοτητα
αναμεσα στην ανθρωπινη παρεμβαση και τη φυση
αναμεσα στη ζωη που τρεχει με μεγαλη ταχυτητα και την ερημο
ο συγχρονος νομας...
που ζει συνεχως μετακινουμενος
που επιβιωνει μεσα σε ατελειωτα δικτυα αυτοκινητοδρομων,
σιδηροτροχιων, διαδρομων απογειωσης-προσγειωσης
που στερειται αναγκες οπως η οικειοτητα και εξαρτησεις
οπως το συμβατικο αισθημα της ασφαλειας και της
νοσταλγιας
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment