Δικτυώνοντας...

Ενοποίηση του πάρκου της Ριζάρη μέσω της υπογειοποίησης δρόμων

Πεζοδρόμηση της Πλουτάρχου
Γενικά οι προσβάσεις για το Λυκαβηττό είναι ορατές από ελάχιστα σημεία. Γι’ αυτό είναι και ένας πράσινος χώρος που δεν χρησιμοποιείται.
Η οδός Πλουτάρχου είναι από τα λίγα σημεία που οι σκάλες που ανεβαίνουν στον Λυκαβηττό είναι ορατές από το πολύ κεντρικό σημείο του πάρκου Ριζάρη.
Έτσι, γίνεται ιδανικό μέρος για πεζοδρόμηση και ένωση των δύο πάρκων, αφού η οπτική επαφή τους λειτουργεί σαν οπτικός μαγνήτης και καθοδηγητής.

Πράσινο τούνελ
Η δεύτερη ένωση Ριζάρη-Λυκαβηττός δεν είναι τόσο φανερή. Είναι ένα στενό τούνελ περάσματος, το οποίο περνάει μέσα από ιδιωτικούς χώρους. Πρόκειται για μια εισβολή του δημόσιου πάρκου μέσα στην ιδιωτικότητα των ιδρυμάτων. Η πορεία αυτή είναι στενή και αναγκαστική καθώς δεν επιτρέπει προσβάσεις στους περιηγητές στους ιδιωτικούς χώρους.

Ενοποίηση του πάρκου της Ριζάρη με το Άλσος Ιλισίων
Ανάμεσα στο πάρκο Ριζάρη και το Άλσος Ιλισίων παρεμβάλλονται αποσπασματικά κομμάτια πρασίνου και ένα οικοδομικό τετράγωνο με ψηλές πολυκατοικίες. Αυτό το τετράγωνο το ντύνουμε με ένα πράσινο κουκούλι σε μια προσπάθεια να ενσωματωθεί.




Πράσινοι ακάλυπτοι
Ανάμεσα στο Ζάππειο και τη Ριζάρη παρεμβάλλονται πέντε οικοδομικά τετράγωνα. Τα εγκλωβίζουμε ανάμεσα σε δύο πορείες πρασίνου και αφήνουμε το πάρκο να εισχωρήσει στους ακάλυπτους. Οι χώροι αυτοί είναι δημόσιοι. Μια πρόταση θα ήταν να διασκορπιστούν γλυπτά σε αυτούς τους χώρους, ώστε να αποκτήσουν ένα θέμα.

Λυκαβηττός-Εθνικός κήπος. πράσινο slalom

Η κατάβαση από τη δεξαμενή προς την πλατεία Κολωνακίου και μετά στο Ζάππειο, είναι μια πορεία με πολλές παρακλήσεις. Ο περπατητής περνάει από τους στενούς δρόμους του Κολωνακίου σχεδόν «γλιστρώντας» προς το Ζάππειο.