Χώροι κατανάλωσης:
1. Τα επίπεδα των χώρων κατανάλωσης τοποθετούνται τυχαία ανάμεσα σε αυτά των κατοικιών.
2. Οι χώροι κατανάλωσης έχουν πρόσβαση από τα δύο μεγαλύτερα σε μέγεθος ασανσέρ του κατακόρυφου πυρήνα κάθε πύργου που ξεκινούν από την πλατφόρμα [στάθμη +6,00] και διατρυπούν, στη διάρκεια της κατακόρυφης κίνησής τους, τις κατοικίες που συναντούν στα διάφορα επίπεδα.
3. Οι χώροι κατανάλωσης στεγάζουν μεγάλης κλίμακας προγράμματα [super-market, cineplex, χώροι άθλησης] αλλά και μεσαίας ή μικρής κλίμακας προγράμματα [εστιατόριο, μπαρ, χώρος διαλογισμού, χώρος ευεξίας, χώρος πλυντηρίων, χώρος επαφής, βιβλιοθήκη].
4. Δύο πύργοι συνδέονται μεταξύ τους ψηλά δημιουργώντας ένα οριζόντιο κτίριο-γέφυρα. Αυτό στεγάζει Γυμναστήριο και Χώρο Επαφής για τους κατοίκους των Εφήμερων Ορίων.
5. Το Γυμναστήριο είναι ένας γραμμικός χώρος με διαδρόμους, όργανα και χώρους άθλησης κατά μήκος της όψης που κοιτά στην αττική οδό. Κατά μήκος της άλλης όψης που κοιτά στη θάλασσα παρατάσσεται μια σειρά γυάλινων θαλάμων ντους και lockers αποδυτηρίων. Στο πατάρι του Γυμναστηρίου τοποθετούνται οι γυάλινοι χώροι ευεξίας. Στόχος η ασαφής οπτική συνύπαρξη των αθλούμενων.
6. Ο Χώρος Επαφής αποτελεί το χώρος συλλογικότητας των ΕΟ και βασίζεται σε ένα χώρο βιβλιοθήκης. Η βιβλιοθήκη είναι ταυτόχρονα χώρος ανάγνωσης βιβλίων και περιοδικών, χώρος συζήτησης, ξεκούρασης και ενατένισης της θέας. Ειδικότερα στα πατάρια του Χώρου Επαφής δημιουργούνται μικρότερης κλίμακας χώροι που υποστηρίζουν την προσωπική επαφή και αλληλογνωριμία των κατοίκων των ΕΟ.
7. Στο Δώμα του κτιρίου–γέφυρας δημιουργείται υπαίθριος χώρος με βυθισμένες περιοχές για πικ-νικ και παιχνίδι αλλά και «πράσινες» ζώνες με ξαπλώστρες και καθίσματα για ξεκούραση. Το Δώμα αντιμετωπίζεται ως ένας υπερυψωμένος τεχνητός κήπος.
1. Τα επίπεδα των χώρων κατανάλωσης τοποθετούνται τυχαία ανάμεσα σε αυτά των κατοικιών.
2. Οι χώροι κατανάλωσης έχουν πρόσβαση από τα δύο μεγαλύτερα σε μέγεθος ασανσέρ του κατακόρυφου πυρήνα κάθε πύργου που ξεκινούν από την πλατφόρμα [στάθμη +6,00] και διατρυπούν, στη διάρκεια της κατακόρυφης κίνησής τους, τις κατοικίες που συναντούν στα διάφορα επίπεδα.
3. Οι χώροι κατανάλωσης στεγάζουν μεγάλης κλίμακας προγράμματα [super-market, cineplex, χώροι άθλησης] αλλά και μεσαίας ή μικρής κλίμακας προγράμματα [εστιατόριο, μπαρ, χώρος διαλογισμού, χώρος ευεξίας, χώρος πλυντηρίων, χώρος επαφής, βιβλιοθήκη].
4. Δύο πύργοι συνδέονται μεταξύ τους ψηλά δημιουργώντας ένα οριζόντιο κτίριο-γέφυρα. Αυτό στεγάζει Γυμναστήριο και Χώρο Επαφής για τους κατοίκους των Εφήμερων Ορίων.
5. Το Γυμναστήριο είναι ένας γραμμικός χώρος με διαδρόμους, όργανα και χώρους άθλησης κατά μήκος της όψης που κοιτά στην αττική οδό. Κατά μήκος της άλλης όψης που κοιτά στη θάλασσα παρατάσσεται μια σειρά γυάλινων θαλάμων ντους και lockers αποδυτηρίων. Στο πατάρι του Γυμναστηρίου τοποθετούνται οι γυάλινοι χώροι ευεξίας. Στόχος η ασαφής οπτική συνύπαρξη των αθλούμενων.
6. Ο Χώρος Επαφής αποτελεί το χώρος συλλογικότητας των ΕΟ και βασίζεται σε ένα χώρο βιβλιοθήκης. Η βιβλιοθήκη είναι ταυτόχρονα χώρος ανάγνωσης βιβλίων και περιοδικών, χώρος συζήτησης, ξεκούρασης και ενατένισης της θέας. Ειδικότερα στα πατάρια του Χώρου Επαφής δημιουργούνται μικρότερης κλίμακας χώροι που υποστηρίζουν την προσωπική επαφή και αλληλογνωριμία των κατοίκων των ΕΟ.
7. Στο Δώμα του κτιρίου–γέφυρας δημιουργείται υπαίθριος χώρος με βυθισμένες περιοχές για πικ-νικ και παιχνίδι αλλά και «πράσινες» ζώνες με ξαπλώστρες και καθίσματα για ξεκούραση. Το Δώμα αντιμετωπίζεται ως ένας υπερυψωμένος τεχνητός κήπος.
5 comments:
Σενάριο 1: Οι κάτοικοι των Εφήμερων Ορίων περνούν όλη τη μέρα τους μακριά από το σπίτι και επιστρέφουν για να κοιμηθούν. Οι επισκέπτες μπορούν να ξοδέψουν το χρόνο τους στις πολλαπλές εστίες ενδιαφέροντος των εφήερων ορίων. Αυτό είναι ένα Mall με κάψουλες ύπνου.
Σενάριο 2: Οι κάτοικοι των Εφήμερων Ορίων αξιοποιούν τους χώρους ψυχαγωγίας και κατανάλωσης που υπάρχουν δίπλα (και ενίοτε μέσα στο σπίτι τους). Σύντομα οι εργαζόμενοι σε βιβλιοθήκη/supermarket/σινεμά νοικιάζουν διαμέρισμα στα Εφήμερα Όρια. Αυτό είναι ένα gated community.
Προφανώς, και εκεί έγκειται το ενδιαφέρον της πρότασης, αναζητάται μια ενδιάμεση εκδοχή, όπου το περιβάλλον ενός multiplex γίνεται αντικείμενο οικειοποίησης και η ροή των επισκεπτών/καταναλωτών διαχέεται σε εκτενείς ζώνες ιδιοτικότητας. Ισχύουν όλα αυτά ως πρόθεση; Νομίζω πως η περιγραφή του project δεν αρκεί για να το κατανοήσουμε.
Τα ζητήματα που θέτει η Άσπα έχουν ενδιαφέρον. Τα ερωτήματα όμως δεν αφορούν το ίδιο το κτήριο καθώς τόσο οι προθέσεις όσο και οι ποιότητες του είναι ξεκάθαρες, αλλά το περιβάλλον του. Δεν είμαι βέβαιος εάν αυτό είναι ένα κτήριο για την Αθήνα και την Αττική Οδό. Θα ήταν σίγουρα ένα πολύ ενδιαφέρον κτήριο για έναν αυτοκινητόδρομο κάπου στην κεντρική Ευρώπη. Πχ λίγο έξω από τις Βρυξέλλες, τη Χάγη ή το Μιλάνο. Σε περιπτώσεις δηλαδή διάχυτων πόλεων με ασαφή -ή εφήμερα- όρια όπου μέρος του πληθυσμού πραγματικά κατοικεί σε μία ενδιάμεση αστική κατάσταση. Ζει πχ λίγο έξω από τη Χάγη αλλά δουλεύει στην Ουτρέχτη και πηγαίνει να διασκεδάσει στο Άμστερνταμ. Μπορούμε να μιλήσουμε για αντίστοιχα φαινόμενα στην Αθήνα; Δημιουργούνται νέοι τρόποι ζωής λόγω της Αττικής Οδού; Για την ώρα τα μόνα πρότυπα διαβίωσης που ενθαρρύνει η Αττική Οδός είναι μικροαστικά: φθηνά οικόπεδα, εύκολο parking, άφθονη κατανάλωση, τυποποιημένη διασκέδαση. Μπορούμε να φανταστούμε μια διαφορετική εξέλιξη στο μέλλον; Πολύ δύσκολα, γιατί απλά μετά την Αθήνα δεν υπάρχει τίποτα (εκτός ίσως από τη Μύκονο...)
συμφωνώ με τον marc auge σχετικά με τον εστιασμό προς το περιβάλλον του κτιρίου.
περιμένω να εξερευνήσεις λίγο περισσότερο το δίπολο παγκόσμιο-τοπικό στο οποίο αναφέρθηκες σε προηγούμενο post.
1. Μια ενδιαφέρουσα προσεγγιση στο πως μπορει να είναι η ζωή σε ένα πύργο που περιλαμβάνει χώρους ψυχαγωγίας και κατανάλωσης και τον οποίο μπορεί κανείς να μην εγαταλείπει ποτέ υπάρχει στο High Rise του G.J. Ballard. Είναι λογοτεχνία και όχι κοινονιολογική ανάλυση αλλά αξιζει τον κόπο γιατί περιγράφει μια αρκετά κοντινή κατάσταση.
2. Το project ξεκίνησε με τη λογική ότι θα εφαρμοστεί σε ένα πολύ συγεκριμένο τοπίο αλλά όλες οι εικόνες που βλέπουμε βρίσκονται σε ένα λευκό κενό. Στο σημείο που έχει φτάσει τώρα θα μπορούσε κανείς να συζητάει για τη λειτουργική οργάνωση των χώρων αλλα το βασικό ερώτημα δεν έχει απαντηθεί. Χρειάζεται η Αττική Οδός ένα τείχος απο penthouses και Malls για να την προστατέψει από την πραγματικότητα της Αττικής γης;
Εγώ πάντως θα ήμουνα πολύ δυστυχισμένος αν είχα ένα διαμέρισμα με βεράντα στην Αττική οδό και με το ασανσέρ να περνάει απ'το σαλόνι μου. Ίσως να μην έχω μπει αρκετά στη φιλοσοφία του project.
Καταρχάς τι θα πει εφήμερη κατοικία? Πρόκειται για διαμερίσματα ή για ξενοδοχεία? Από τη στιγμή που δεν είναι ξενοδοχείο, η λέξη "εφήμερη" μου ακούγεται περιττή.
Επίσης δεν είδα καμία ανάλυση της περιοχής που να τεκμηριώνει τις αποφάσεις που έχουν παρθεί. Με τι επιχειρήματα αποφασίζετε να προτείνετε κατοικίες πάνω στον αυτοκινητόδρομο? Ποια είναι τα πλεονεκτήματα (αν υπάρχουν) μιας τέτοιας πρότασης?
Γιατί να μην προταθεί κάποιο είδος ενδιάμεσης ζώνης (πάρκο, γήπεδα, clubs, προγράμματα ψυχαγωγίας ή κάτι εντελώς νέο που θα μας προτείνετε) που θα προστατεύσει τις μελλοντικές γειτονιές, που μόνοι σας προβλέψατε ότι θα χτιστούν, από τα δεινά (ηχορύπανση, καυσαέρια, άσχημη θέα) ενός αυτοκινητοδρόμου.
Post a Comment