Monday, November 06, 2006

Εφήμερα Όρια 4
















Τα Εφήμερα Όρια [ΕΟ] αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των δικτύων της αθηναϊκής διάχυσης στα Μεσόγεια καθώς αναπτύσσονται παράλληλα με αυτά: αυτοκινητόδρομοι της αττικής οδού, σιδηροδρομικές γραμμές του μετρό και του προαστιακού, γραμμές υψηλής τάσης της ΔΕΗ, χαράξεις των καλλιεργειών αμπελιών, κάνναβος των ελαιώνων.


Τα ΕΟ αποτελούνται από τα εξής τμήματα:

1. Πλατφόρμα πρόσβασης και κίνησης [στάθμη +6,00, πλάτος 12μ] που συνδέεται με έξοδο της αττικής οδού και λειτουργεί ως δρόμος διπλής κατεύθυνσης [περιμετρικά δύο λωρίδες πλάτους 3,5μ η καθεμία] και ως χώρος στάθμευσης [πλάτος 5μ, ανάμεσα στις δύο λωρίδες κίνησης]. Η πλατφόρμα διατρυπά τους πύργους των ΕΟ δημιουργώντας χώρους εισόδου προς τα διάφορα κτίρια. Η πλατφόρμα λειτουργεί και ως επίπεδο θέασης προς τα άλλα δίκτυα που αναπτύσσονται παράλληλα με αυτήν: οδηγώντας σε αυτήν κανείς παρατηρεί και «παρατηρείται».

2. Μεγάλα κτίρια-βάσεις [πάνω και κάτω από το επίπεδο +6,00 της πλατφόρμας, πρόσβαση από αυτό]: στεγάζουν μεγάλης κλίμακας προγράμματα κατανάλωσης [super-market, cineplex, χώροι άθλησης].

3. Πύργοι [6 πύργοι, 12μx12μ κάτοψη, διάφορα ύψη ορόφων ανάλογα με το πρόγραμμα, 60μ ύψος, πρόσβαση από το επίπεδο +6,00 της πλατφόρμας]: στεγάζουν μεσαίας ή μικρής κλίμακας προγράμματα κατανάλωσης [εστιατόριο, μπαρ, χώρο διαλογισμού, χώρο ευεξίας, χώρο πλυντηρίων, χώρο κοινωνικής επαφής, βιβλιοθήκη] και κατοικία. Οι πύργοι έχουν ζώνες περισσότερο συμπαγείς –επίπεδα κατοικιών- και ζώνες περισσότερο διαφανείς – επίπεδα προγραμμάτων κατανάλωσης.

4. Κατακόρυφες κινήσεις: κυλιόμενες σκάλες που συνδέουν το επίπεδο +6,00 της πλατφόρμας με τα διάφορα επίπεδα των προγραμμάτων κατανάλωσης μεγάλης κλίμακας, ασανσέρ [τα μισά χρησιμοποιούνται για τα προγράμματα κατανάλωσης, τα άλλα μισά για τις κατοικίες], δύο κλιμακοστάσια [ένα εσωτερικό, ένα εξωτερικό].

Κατοικία:

1. Οι κατοικίες προορίζονται για τους κάτοικους της σύγχρονης πόλης ο τρόπος διαβίωσης των οποίων χαρακτηρίζεται από αυξημένη κινητικότητα. Οι κάτοικοι της σύγχρονης πόλης δεν έχουν ανάγκη από ένα μόνιμο χώρο κατοίκησης παρά από ένα χώρο εφήμερης κατοίκησης, μια βάση. Αυτή πρέπει να προσφέρει εύκολη και ταχεία πρόσβαση από και προς τα δίκτυα συγκοινωνίας και επικοινωνίας και εύκολη και ταχεία εξυπηρέτηση από τους χώρους κατανάλωσης. Τη συνύπαρξη κατοικίας και κατανάλωσης υποστηρίζει ο σχεδιασμός των ΕΟ.

2. Κάθε κατοικία καταλαμβάνει την επιφάνεια μισού ορόφου [12x6μ μείον την επιφάνεια της κατακόρυφης κίνησης] και αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο με περιοχή ύπνου, περιοχή υγιεινής, περιοχή προετοιμασίας φαγητού, περιοχή ξεκούρασης και μπαλκόνι [6x6μ]. Οι κατακόρυφες κινήσεις διατρυπούν το χώρο της κατοικίας: η συνύπαρξη των εφήμερων κινήσεων των δημόσιων προγραμμάτων κατανάλωσης και του ιδιωτικού χώρου της κατοικίας υποστηρίζει τη δημιουργία ενός νέου τύπου κατοικίας.

4 comments:

Anonymous said...

Γιατί δεν προτείνεται σταθμός του μετρό/προαστιακού στο συγκρότημα, ή πώς θα μπορεί κανείς να προσεγγίσει αν δεν έχει αυτοκίνητο;
Επαυξάνω για τη λογική με την οποία στήνεται η κατοικία.

Anonymous said...

Βρίσκω πως ενώ το θέμα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, η πρόταση πάσχει σχεδόν από μία περίεργη συμπίεση και αφαίρεση. Το θέμα των Μεσογείων και της επέκτασης της πόλης είναι τεράστιο, τόσο σε έκταση όσο και σε παράγοντες που το επιρρεάζουν. Μάλλον υπάρχει ανάγκη για μια ανάλυση (όχι απαραίτητα πολεοδομική αλλά σε πολλά επίπεδα, και όχι μόνο επιστημονική αλλά και σε επίπεδο εικόνας για να μπορέσουμε να μπούμε στο περιβάλλον που προτίνεται. Από που τελικά έρχονται αυτοί οι πύργοι? Δεν νιώθω την ανάγκη να δω τα κτήρια αλλά το τι υπάρχει γύρω τους, τι είναι αυτό που τα περικυκλώνει και που τα καθορίζει - τα καθορίζει λοιπόν ή όχι? Μάλλον πρέπει να γίνει ένα βήμα προς τα πίσω... Κάποια κομμάτια στο βιβλίο Neuromancer του Gibson περιγράφουν πολύ γλαφυρά την εμπειρία που έχει κανείς στις απλωμένες πόλεις του μέλλοντος (και Quartz City, Beyond Blade Runner του Davies)...

Anonymous said...

Διάβασε και κανένα βιβλίο επιτέλους, πήγαινε και κανένα σινεμά! Πολύ αφαιρετικό σε βρίσκω.

doxiadis+ said...

Γιάννη, έχουμε ορισμένες απορίες:
Κατ΄ αρχήν ο προαστιακός και η Αττική Οδός, οι κλειστές οδοί ταχείας κυκλοφορίας γενικά, είναι προσβάσιμες από πολύ συγκεκριμένα σημεία, και προκαλούν σημειακές αναπτύξεις γύρω από τα σημεία αυτά, όχι γραμμικές αναπτύξεις καθ΄ όλο το μήκος της οδού. (Με εξαίρεση Γαβαλάδες ή άλλους που θέλουν βασικά να φαίνονται).

Μας φαίνεται ότι προτείνεις μια κτιριακή τυπολογία υπερ-πύκνωσης (μεγάλης κλίμακας προγράμματα κατανάλωσης) μέσα σε μια αστική τυπολογία μεγάλης διασποράς (τα εφήμερα – γραμμικά - όρια). Βλέπεις αυτή διάσπαρτη πόλη να μπορεί να συντηρήσει τόσα πολλά σημεία υπερ-πύκνωσης; Με άλλα λόγια πόσα μεγάλης κλίμακας προγράμματα κατανάλωσης μπορεί να βαστήξει αυτή η προαστιακή πόλη;

Πιστεύεις πραγματικά ότι όταν έχει κανείς μεγάλης κλίμακας προγράμματα κατανάλωσης είναι καλό να τα διασπείρει σε πολλά σημειακά κτίρια; Καλό από άποψη κίνησης, κοινωνικότητας;

Ποια είναι η σχέση αυτής της νέας τυπολογίας με το τοπίο μέσα στο οποίο τοποθετείται; Συμβιωτική (και αν ναι πως) η κατακτητική;

Το σύστημα αυτό έχει δημόσιους χώρους και δημόσια ζωή, και αν ναι που και πως;

Τελικά ο σύγχρονος κάτοικος της πόλης τέτοιες τυπολογίες θέλει; Γιατί εμείς βλέπουμε γύρω μας δύο περιπτώσεις: τους new urbanites που επιστρέφουν στο κέντρο της πόλης για να ζήσουν την ταυτόχρονη παρουσία πολλών διαφορετικών πραγμάτων που αυτή προσφέρει (simultaneity), και παρεμπιπτόντως να γλιτώσουν από το μαρτύριο του commuting, και από την άλλη πλευρά την πυρηνική νεολιθική οικογένεια που ζητά το ΔΙΚΟ της χώρο – σπίτι - κήπο μακριά από το διαφορετικό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν καλύτερες εναλλακτικές.

Παρακολουθούμε με εξαιρετικό ενδιαφέρoν τις προτάσεις σου καθώς καλούνται να απαντήσουν σε τεράστια ζητήματα.