«Ήταν θέμα χρόνου οι φωτογράφοι να γίνουν αρχιτέκτονες» γράφει η Beatriz Colomina στο εισαγωγικό της κείμενο στην πρόσφατη μονογραφία για τον φωτογράφο Thomas Demand. Πράγματι θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε μια σειρά από φωτογράφους που δημιουργούν τεχνητούς χώρους ως θέματα τους αλλά και σε αρχιτέκτονες που σχεδιάζουν χώρους που μοιάζουν με φωτογραφίες μακετών. Αυτό το απροσδιόριστο όριο προσεγγίζει η σειρά φωτογραφιών του Ισπανού φωτογράφου Ortiz Aitor με τον τίτλο «Muros de Luz»: αποτελούν ένα (όχι το μόνο) αρχαϊκό πρότυπο επέμβασης στον Λυκαβηττό. Εικόνες που επανέρχονται στην ατμόσφαιρα του ορυχείου, του νταμαριού, μια σύνδεση με την ιστορία του συγκεκριμένου λόφου στην Αθήνα.
4 comments:
Δείτε κι αυτό:
http://www.tindaya-chillida.com/in/montana.html
Ti eidous anafora yparxei sto ergo tou Ortiz? Fotografikh? Exhghste, parakalo!
ti egine yoka mou? variese?
Φίλε andreas angelidakis διαφωνώ πλήρως με το επιχείρημα σου και εξηγώ γιατί. Το ότι ο Έλληνας έχει 1002 ελαττώματα, σημαίνει ότι θα πάμε κι εμείς με τα νερά του???? Αυτή είναι καταστροφική άποψη. Επειδή ο Έλληνας θέλει να πίνει το φραπέ του και επειδή πηγαίνει ακόμα και στο περίπτερο με το αυτοκίνητο του, σημαίνει ότι θα του ικανοποιήσουμε αυτές τις επιθυμίες του? Η απάντηση μου είναι ΟΧΙ.
Άσε και το άλλο. Το spa θα βελτιώσει τη κατάσταση στο Λυκαβηττό? Το μόνο που θα φέρει είναι ακόμα περισσότερα αυτοκίνητα σε καθημερινή βάση (αφού το θέατρο λειτουργεί συγκεκριμένες ώρες και εποχές του χρόνου) και πιθανώς θα ανοίξει το δρόμο για την επέκταση των εγκαταστάσεων με την προσθήκη εμπορικών χρήσεων και κανένα multiplex σινεμαδάκι.
Σου θυμίζω και μια θεωρεία του F.L.Wright που έρχεται σε σύγκρουση με το συγκεκριμένο project. Ο Wright σε κάθε project εντόπιζε το πιο αξιόλογο τμήμα του οικοπέδου, και αυτό το τμήμα το άφηνε πάντα κενό. Σκεφτείται λοιπόν ότι το οικόπεδο μας είναι η Αθήνα και το αξιόλογο κομμάτι της ο Λυκαβηττός, κι εσείς αποφασίζετε να χτίσετε εκεί......που να σας πάρει..........!!!!!!!!!
Post a Comment