Η μικρότερη μονάδα δόμησης ενός σχολείου είναι το θρανίο, και η παράταξη θρανίων δημιουργεί την τάξη. Αρκεί η αναδιοργάνωση μιας τάξης ώστε να τεθούν οι οροί για ένα διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα? Αν αναλύσουμε το σχολικό κτίριο στα επιμέρους αρχιτεκτονικά στοιχειά του, ποια από αυτά παίζουν τον πιο σημαντικό ρολό σε πιθανές μεταρρυθμίσεις? Το θρανίο αποτελεί για τον μαθητή τον πιο οικείο του χώρο μέσα σε ένα περιβάλλον πολύ συχνά εχθρικό, ακατανόητο, αγχώδες, χαρούμενο αλλά και δημιουργικό. Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ένα σχολείο φτιαγμένο μονό από θρανία? 
Ένα σχολείο που παίρνει σχήμα μονό κατά τη διάρκεια του μαθήματος και μετά γίνεται ένα βουνό από ακατοίκητα έπιπλα? Το Δημόσιο σχολείο στην Ελλάδα σήμερα είναι περίπου ένα τέτοιο σχολείο, ένα σχολείο που τα απογεύματα διασκορπίζεται σε δεκάδες μικρότερα και ανεπίσημα κομμάτια, τα φροντιστήρια. Αν και τα φροντιστήρια διασπαστούν με τη σειρά τους στους δεκάδες μαθητές και όλοι πάνε στο σπίτι μπροστά από έναν υπολογιστή συνδεδεμένο με το ίντερνετ, τελικά ίσως καταλήξουμε στο επόμενο απόλυτο εκπαιδευτικό σύστημα: «Εσύ και το Διαδίκτιο». 
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και δεν αρκεί να κλείσουν τα φροντιστήρια τα οποία απλά υπάρχουν για να φροντίσουν οι μαθητές να μπορούν να ανταπεξέλθουν στο σχολικό σύστημα. Οι νέες μορφές εκπαίδευσης όμως εστιάζουν πολύ περισσότερο στον τρόπο σκέψης παρά στην πληροφορία, όπως επισημαίνει κ ο Θάνος Βερέμης στο άρθρο του στην Καθημερινή (22/10/06)«Ο Seymour Papert, καθηγητής της Παιδαγωγικής και της Τεχνολογίας της Επικοινωνίας, του MIT πιστεύει ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα των ανεπτυγμένων χωρών έχουν παγιωθεί γιατί θεωρούνται αποτελεσματικά, χωρίς όμως να ανταποκρίνονται στις νέες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης. Θεωρεί ότι η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων της καθημερινότητας, και όχι βέβαια η απομνημόνευση πληροφοριών, θα έπρεπε να συγκεντρώνει τη μέριμνα των σχολείων. Ο μαθηματικός τρόπος σκέψης και όχι τα μαθηματικά όπως κακώς διδάσκονται, είναι κατά τον Papert η καλύτερη προετοιμασία για τη γρήγορη επίλυση πρακτικών προβλημάτων.»
Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο σε αυτή την έρευνα είναι όχι τόσο το να σχεδιάσω ένα cool σχολείο σε ένα ενδιαφέρον οικόπεδο στην Αττική, αν και αυτό θα ήταν δόκιμο ή και πιθανότατα εξίσου ενδιαφέρον, αλλά να ξεκινήσω με την ιδέα του Συστήματος, κάνοντας πιθανά ένα παραλληλισμό στο σύστημα παράθεσης θρανίων μέσα σε μια αίθουσα, στο δομικό σύστημα ενός προκατασκευασμένου σχολείου και τελικά στην σχέση αυτών με το εκπαιδευτικό σύστημα. Το πόσες παραλλαγές μπορεί κανείς να εκμαιεύσει από ένα συγκεκριμένο σύστημα έχει απόλυτη σχέση με τον σχεδιασμο του συστήματος. Πόσα διαφορετικά σχολεία μπορεί κανείς να δημιουργήσει με τον ίδιο τύπο θρανίου και πόσες διαφορετικού τύπου αίθουσες από την ίδια μονάδα δόμησης.
Στο σημερινό post παραθέτω μερικές εικονογραφήσεις σκέψεων πάνω στην οργάνωση του χώρου, τις παραλλαγές μέσα σε ένα σύστημα και τελικά την αταξία μέσα στην τάξη
24 comments:
Νομίζω ότι θα βρείς εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία αυτή του Ken Robinson για το πως το εκπαιδευτικό σύστημα θα έπρεπε να ενδυναμώνει την δημιουργικότητα των παιδιών αντί να την καταστέλει :
http://video.google.com/videoplay?docid=-4964296663335083307&q=ted
Οπότε για μένα ένα σχολείο ίσως θα έπρεπε να έχει ένα σύστημα που να κάνει ακριβώς αυτό, να ενισχύει τις προσπάθειες για δημιουργικότητα, που σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήνει τα παιδιά να κάνουν λάθη.
thanks gia to video, endiaferon. ennoeitai oti ta lathi einai aparaithta, k nomizw oti yparxoun systhmata pou ta symperilambanoyn energa opws Montessori, Summerhill k.a. Vevaia ayta einai systhmata pou exoun meinei ligo sta 70's kai o orizontas twn mathitwn exei allaksei arketa apo tote.
P.S. yparxei arage tropos na kanei kaneis link sta comments? Th allh fora xrhsimopoihsa quote apo to comment tou real martinos alla den vrika tropo na to kanw link. K sorry gia ta greeknglish alla eimai se trexala
Για τα links: o μόνος τρόπος είναι από τη σελίδα του ποστ να αντιγράψεις το λινκ στο τέλος του comment. αλλά και πάλι δεν θα εμφανίσει ξεχωριστή σελίδα με το comment αλλά απλά θα σε οδηγήσει εκεί.
Για τα συστήματα: πως μπορείς να σχεδιάσεις ένα σχολείο το οποίο να μπορεί να προετοιμάσει τους μαθητές για το μέλλον; Αυτό είναι κατα βάση το ερώτημα, λαμβάνοντας υπόψη ότι μεγάλο τμήμα του μέλλοντος δεν θα μπορέσεις καν να το προβλέψεις. Αν θέλεις για αυτό ο σχεδιασμός του Ζενέττου ήταν πετυχημένος στο Στρογγυλό σχολείο. Το κτίριό του θα μπορούσε και σήμερα να χρησιμεύσει σαν οδηγός για το τι θα έπρεπε να ενσωματώνει ένα σχολείο....
symfwnw k epayksanw gia to Stroggylo, to egrapsa k sto prohgoumeno post. To leei k o P. Dragonas sto Vimagazino ths kyriakis "ena ktirio 30 etwn pou akoma den exei erthei h epoxh tou".
Αγαπητοί συνάδελφοι ,
Ονομάζομαι Στέλλα Αντωνίου και είμαι αρχιτέκτων που ζω και εργάζομαι στα Χανιά.
Αναφέρω το όνομά μου γιατί θέλω να είμαι δίκαιη.
Θεωρώ την προσπάθεια σας διαφημιστική εκστρατεία των γραφείων σας με βιτρίνα το διάλογο.
Ανοίξατε μια ενότητα αρχιτεκτονικής που θα μπορούσε να είναι πραγματικά πολύ καλή αλλά εσείς στην ουσία ψάχνετε κοινό και οπαδούς.
Πλασάρετε τα έργα σας , τις σκέψεις σας και διεκδικείτε τι??
Κάποιος ή κάποια συνάδελφος κάπου αναφέρει ότι athens 9 ….ξαδέρφια των New York 5 και μάλλον δεν έχει άδικο.
Η κίνηση αυτή (για όσους γνωρίζουν ή έχουν σπουδάσει στην Αμερική) δεν αποτελεί παρά μια αντιγραφή κάποιων αρχιτεκτόνων στην Αμερική (USA) που έκαναν το ίδιο στο παρελθόν.
Αυτό δεν είναι κακό …… αλλά να γίνει έντιμα και σωστά.
Μπορεί πολλοί από εμάς να ζούμε στην επαρχεία και να μην έχουμε τις ίδιες φιλοδοξίες αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε να είμαστε τίμιοι έστω και με μικρές αδειούλες.
Αν κάνω λάθος ζητώ συγνώμη από εσάς και τους αναγνώστες του site σας , αλλά νομίζω ότι οι σκέψεις μου είναι σωστές και για το λόγο αυτό γράφω το όνομά μου και το email μου.
Θα παρακαλέσω πολύ να αποσυρθούν τα έργα ,τα τηλέφωνα και ότι άλλο διαφημιστικό και των 9 , ώστε να μπούμε σε αυτό το διάλογο ισότιμα.
Ευχαριστώ πολύ
Στέλλα Αντωνίου
lowuhf@hotmail.com
Μάλλον δεν έχεις κατέλαβει τίποτα οπότε καλύτερα να συνεχίσεις να ασχολείσαι με τις αδειούλες σου. Η αρχιτεκτονική εκτός απο αδειούλες περιλαμβάνει και ιδέες, και αυτές τις ιδέες είμαστε εδω να συζητήσουμε, και οχι να πέσουμε στο κλασσικό greek loser attitute του "γιατι αυτοι και οχι εγω", τιμιότης και διάφορα άλλα κουραφέξαλα (yes) που αναφέρεις. Φυσίκα και το site εχει επικοινωνιακό χαρακτήρα (αυτό που αποκαλείς διαφήμηση) γιατί μια απο τις χρήσεις της αρχιτεκτονικής ειναι η επικοινωνία. Φυσικά και το όνομα αναφέρετε στο New York 5 όπως και σε πολλές άλλες αντίστοιχες ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ. Αν δεν σου αρεσει το project πολυ απλά κλείσε το παραθύρακι.Βρισκόμαστε στο ιντερνετ και ο καθένας λέει οτι θέλει, και άμα πιστευεις οτι αυτό είναι "άτιμο" και "κακό", δειξε μας το σωστο με την δικη σου αντίστοιχη ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ.
Για την Στελλα Αντωνιου:
Ατιμες μαλλον ειναι αδειες που βγαζεις, αμα κρινουμε την τερατωδη και ασχημη οικιστικη αναπτυξη της Κρητης. Μην μιλας και αντε να δουλεψεις λιγο και να κανεις καμια κιτρινουλα πολυκατοικια γιατι περιμενει το λαδωμα του ο φιλος σου στην πολεοδομια. Επισης πες στους συμπατριωτες σου οτι φτανει ο καιρος που τον τουριστα με το κιαλι θα τον βλεπετε ετσι χαλια που εχετε χτισει το νησι σας.
Δεν φταιει κανεις αλλος αλλα ΜΟΝΟ εσεις.
Και αν θες διαλογο να κατσεις να κανεις ενα blog και να γραψεις τις ιδεες οπως ολοι μας αλλωστε(απορω ακομα πως βρεθηκες εδω μεσα, ξερεις τι σημαινει Blog?)
Χαιρομαι που το blog αυτο εχει παρει φωτια.
Όπως εσύ υπογράφεις τις αδειούλες σου και τα κτίριά σου, άλλο τόσο όχι μόνο μπορούν αλλά οφείλουν κιόλας να το κάνουν και οι 9 του blog. Η διαφορά είναι ότι εδώ έχεις κι εσύ τη δυνατότητα να παρέμβεις, να σχολιάσεις και να κριτικάρεις. Ας ξεφύγουμε κάποια στιγμή από τη μιζέρια της ταυτότητας και τις μαλακίες των μικροεγωισμών κι ας ασχοληθούμε με το περιεχόμενο του project που φαίνεται αυτή τη στιγμή τουλάχιστον να μην αφορά τους 9 ή 39 αλλά τους προβληματισμούς για μιά πόλη. Γιατί δεν ξεκινάς ένα "ανώνυμο" Hania14 ?
Στέλλα,
Νομίζουμε ότι πίσω από τη σεμνή και ταπεινή σου προσέγγιση κρύβεται ένας μικρός ταλιμπάν έτοιμος να διεκδικήσει την απόσυρση έργων, ιδεών, ανθρώπων. Λυπόμαστε, γιατί έχουμε την αίσθηση ότι δεν είσαι μόνη σου.
loosen up boys and girls, μην την πατάτε επειδή κάποιος σας έκραξε με τον λάθος τρόπο & ζήτησε πράγματα τελείως...χαζά.
οπότε μην αντιδράτε ανακλαστικά, εσείς χάνετε όταν απαντάτε με τέτοιο τρόπο:)
hi all
α. Ο υπερβολικός τόνος των απαντήσεων έχει καταφέρει να με κάνει να ψάχνω ένα λόγο να ταχθώ με την πλευρά της κας. Στέλλας Αντωνίου.
β. Δυστυχώς για το αλατοπίπερο της συζήτησης αυτό δεν πρόκεται να συμβεί διότι δεν συμφωνώ. Καταλαβαίνω γιατί ενοχλείται (όλοι όσοι διαβάζουν τα σκέφτονται άλλωστε) μα θέλω να της θέσω μερικές ερωτήσεις:
- γιατί κάποιος να μη διαφημίζει τη δουλειά του? Από τη στιγμή που όλοι έχουμε πρόσβαση στα ίδια (ηλεκτρονικά, να εξηγούμαστε) και free μέσα, το ίδιο μπορείτε να κάνετε και εσείς. Αν δεν θέλετε κανείς να διαφημίζει τη δουλειά του, λυπάμαι αλλά όπως καταλαβαίνετε αυτό δεν μπορεί να συμβεί.
- "Αυτό δεν είναι κακό …… αλλά να γίνει έντιμα και σωστά." Που βρίσκετε το ανέντιμο και τι γίνεται λάθος? Τι έχετε να αντιπροτεινετε? Και γιατί το να κάνει κάποιος "λάθος" είναι κακό?
- "και να μην έχουμε τις ίδιες φιλοδοξίες αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε να είμαστε τίμιοι έστω και με μικρές αδειούλες." Τι το κακό στις αδειούλες? Μια χαρά είναι. Εκτός να δεν θέλεις αδειούλες. Οπότε είναι κακές. Βad - bad - bad. Επίσης, που είναι η ατιμία?
κλπ
Σόρρυ που επιμένω σε αυτό το στυλ αποριών, αλλά όσα λες, όσο και καλοπροαίρετος να είναι κάποιος διαβάζονται κυρίως ως ηθικολογίες και κραυγή κάποιου που ήθελε να κάνει πράγματα και δεν τα έκανε. Το ζήτημα αυτό είναι προσωπικό και με ένα δημόσιο ξέσπασμα κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει παρά με ένα φιλικό πατ-πατ στην πλάτη. Η δε μαλακία, είναι όμως ότι έτσι, χαντακώνεται το αληθινό μήνυμα όσων ίσως έχεις να πεις.
με τον θορυβώδη αντίλογο όμως που σήκωσες, και κάλο να πάτησες, είναι πολύ δύσκολο να γράψει σχόλιο κάποιος χωρίς να καταλήξει σε νουθεσίες εκατέρωθεν
apologies αν φάνηκε patronising και προς τις 2 "φίλαθλες" ομάδες
μ αρεσει η evi, αν και το ν αρχισουμε τις υπερασπισεις μπορει να καταντησει πολιτικη ορθοτης,
κατα τ αλλα, ε, καλα δεν ειναι και τοσο δυσκολο να καταλαβει κανεις οτι νεουορκεζοι που ζουν στην αθηνα δεν μπορουν να καταλαβουν τους ιθαγενεις κρητικους.....υπαρχει μια αποσταση γλωσσας. οι νεουορκεζοι ξεκατινιαζονται σε στυλ villagevoice ενω οι ιθαγενεις κοιταν να θεμελιωσουν μια αξιοπρεπεια, dignidad ειναι το πιο επαναστατικο μυνημα σολη τη λατινικη αμερικη, δηλαδη νοτιως της νεας υορκης.
το καλο ειναι οτι η πολη χωραει ολα τα πραμματα και το ιντερνετ χωραει και το εξω απο την πολη, ωραια! λεω να συνεχιζουμε ολοι,
κι εσυ ασε τους τουριστες γιατι μπορει να ξυπνησουν [sic] και ν αρχισουν να καταναλωνουν το absolut realizm της κρητης....
Λυπάμαι πολύ για την Στέλλα Αντωνίου που επέλεξε αυτόν τον τρόπο για να φανεί. Βάζοντας το ίδιο comment σε κάθε post. Λυπάμαι γιατι αυτά που λές Στέλλα πηγάζουν την από εντελώς μικρονοική νοοτροπία του χαμένου από χέρι και θύμα σε ένα καθεστώς με κακώς κείμενα όπου ευθύνονται πάντα οι αλλοι. Βολεμένοι στο μικρόκοσμό μας δεν κάνουμε τίποτα για να ανατρέψουμε την μιζέρια στην οποία ανήκουμε απλά την αναπαράγουμε. Αν δεν σ'ευχαριστεί να βγάζεις άδειες μην το κάνεις είναι πιό έντιμο. Σε πιόν κόσμο υπάρχει ισότητα; που για να έρθεις σε διάλογο πρέπει να είναι όλοι ανώνυμοι? αυτό εννοείς. Αν έχεις κάτι να πείς και κάτι να προτίνεις τότε πρέπει να το προβάλεις! Φτάνει πιά με το ταμπού της μετριοφροσύνης, και της επιφυλακτικής διακριτικότητας. Η αρχιτεκτονική χρειάζεται δραστικές και δυναμικές παρεμβάσεις. Έχεις κάτι να προτίνεις;
άσχετο
μόλις είδα (πως το κατάφερα, άγνωστο) ότι έχω βάλει παλαιότερο profile (evi) στο ανωτέρο comment μου. Αυτό είναι το σωστό.
Χμμμ...
Με τη μύτη στα σύννεφα δεν πας πολύ μακριά.
Τουλάχιστον - δεν απαγορεύεται να κάνεις ό,τι θέλεις, με όποιον θέλεις, με όσους διαφορετικούς τρόπους θέλεις, φτάνει να παίρνεις ορισμένες στοιχειώδεις προφυλάξεις. Δηλαδή, όταν θέλεις να κάνεις κάτι άγαρμπο (πολλά υπέροχα πράγματα είναι από άγαρμπα έως άγρια), άσε τον άλλο να πέσει μέσα μόνος του και κυρίως μην τον σπρώχνεις - απ' έξω:)
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη διαφήμιση, με οποιοδήποτε μέσο. Υπάρχει πάντα ένα θέμα περιεχομένου, αλλά αυτό έρχεται σε δεύτερη ανάγνωση.
Ένα προβληματάκι που είχα πρόσφατα με το blog σας όμως, πρέπει να το πω: Σε μια Athens Voice υπήρχε μία (ανώνυμη) καταχώρηση που σας διαφήμιζε (..."Mέμο";), στην αρχή του τμήματος Athens by night.
Ήταν λίγο πριν τις εκλογές. Και νόμιζα ότι κατεβάζουν ψηφοδέλτιο οι οικολόγοι-εναλλακτικοί.
Έλεος... :D
Martine, δεν καταλαβα τιποτα απο αυτα που λες. Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να μιλαμε μεταφορικα ουτε με υπονοουμενα. Την καταχρηση που αναφερεις δεν την εχω δει, και σε διαβεβαιω οτι δεν αγορασαμε διαφημηση στη voice. Το αν εγραψαν κατι στην περιοδο των εκλογων δεν αποτελει απαραιτητα δικη μας προτωβουλια. Παντως ειμαι σιγουρος οτι εχεις κατι ενδιαφερον αν πεις, οποτε πες το απλα.
Το update εδώ είναι να το ζηλεύει κανείς...
Κυρίως μην αρπάζεσαι:) Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό που έγραψε η κυρία όμως ακόμα λιγότερο μου άρεσαν κάποιες απαντήσεις που πήρε.
Ειλικρινά χαίρομαι πάρα πολύ για το blog και για τον τρόπο που θέλει να λειτουργεί.
Αυτό που θέλω να πω είναι: Βλέπω μια καταχώρηση για το blog σε free press, λίγο πριν τις διαφημίσεις για τα ξενυχτάδικα. Σας παρουσιάζει από user-friendly ως πολιτικά ορθούς.
Ε, δεν είστε! Η θέση σας είναι αρκετά επιθετική (δεν είναι καθόλου κακό αυτό ως πρόθεση όταν σκέφτεται κανείς ανατροπές), αλλά λίγο προσοχή με τις επιθέσεις.
Με ανησυχεί πολύ που ενώ το blog δείχνει να έχει κοινό, βλέπω πάρα πολλούς αρχιτέκτονες και ελάχιστους έξω από το χώρο (αυτός είναι και ένας λόγος που αποφεύγω να γράφω ο ίδιος). Φυσικά θα συνέβαινε αυτό, αφού τα blogs (ακόμα και στην Αθήνα) είναι πλέον τόσο πολλά, που η διαφήμισή τους γίνεται μόνο από word of mouth στο ίδιο το ίντερνετ, και όχι σε έντυπα. Αλήθεια, μπορεί το μη εξειδικευμένο κοινό να συμμετέχει σε μια τέτοια διαδικασία σχεδιασμού με κριτική πέρα από "ουστ ρε μπουχέσες που θα κάνετε spa" (ή κάτι τέτοιο που διάβασα); Μακάρι. Αλλά από εσάς (...εσένα, συγκεκριμένα) που βάζετε στο σχεδιασμό μια διάσταση συμμετοχική (ωραίο πείραμα και μακάρι να πάει καλά), δεν περιμένω αντίστοιχες απαντήσεις. "Κοίτα τις αδειούλες σου"; Άστην, το τί είναι φαίνεται από μόνο του.
Αυτά και καλή συνέχεια:)
Μια μεγάλη παγίδα του "συμμετοχικού σχεδιασμού" (ή και του συμμετοχικού οτιδήποτε, ίσως) είναι ότι βάζει από την αρχή (και με το μαχαίρι στο κόκκαλο) την αβυσσαλέα απόσταση ανάμεσα στην υψηλή (ναι) και τη λαϊκή κουλτούρα.
Η Athens Voice ανήκει πολύ περισσότερο (και μάλιστα όλο και περισσότερο) στη δεύτερη περιοχή.
Μαρτινε εχεις δικιο, το επιθετικο μου σχολιο ηταν μαλλον υπερβολικο, ισως και του Angelo αλλα δεν ειναι αρχιτεκτονας ουτε συμμετεχει στο project οποτε φανταζομαι μπορει να λεει οτι θελει. Το σχολιο το αφησα εκεινη την στιγμη αντιδροντως ισως και συναισθηματικα απεναντι στα λεγομενα της κα whatever, και μετα μου περασε να το κανω delete αλλα ειπα να το αφησω για να εκτεθω και λιγακι, δεν κανει κακο. Οσο το σκεφτομαι, αυτο που κανουμε εδω δεν ειναι ακριβως blog - απλα χρησιμοποιωντας το φορματ blog κανουμε πειραματικα αυτα τα project σε κοινη θεα, και αυτο ειναι που προσωπικα βρισκω πιο ενδιαφερον. Σχεδιαζουμε ιδεες για την πολη στις οποιοεσ μπορει να συμμετεχει ο οποιοσδηποτε, το οποιο ειναι πιο ενδιαφερον απο το τα τις σχεδιαζεισ κλεισμενος σε ενα γραφειο. Τεσπα δεν ειναι καθολου σιγουρο οτι θα εχει επιτυχιμενο αποτελεσμα αλλα το γεγονος οτι γινετε ειναι ηδη κατι. Αυτα, και παλι thanks για την συμμετοχη.
Στο θέμα μας τώρα - η "τάξη", και μάλιστα εκείνη που ξεκινάει από το έπιπλο. Ένα σχολείο δηλαδή όπου η στάση απέναντι στην πληροφορία καθοδηγείται από μικρή ηλικία σε σχέση με τη στάση του σώματος.
Το concept ακούγεται πολύ σύγχρονο, αλλά πάει πολύ πίσω - όσο πίσω είναι οι σύγχρονες τάξεις στο σχολείο:)
Έχεις υπ'οψη σου το "Surveiller et punir" του Φουκώ; Εκεί εμφανίζονται κάποιες εκπληκτικές Γαλλικές γκραβούρες του 17ου αιώνα με την ("ορθή") στάση του χεριού κατά την καλλιγραφία, τη στάση των σωμάτων των μαθητών μέσα στην τάξη σε σχέση με τα θρανία (θυμίζει κάτι σαν αρχαίο Neuffert), τη διάταξη πομπού και δέκτη πληροφορίας στο χώρο της τάξης (καθηγητής-μαθητές ή εκπαιδευτής-φυλακισμένοι) και άλλα τέτοια. Βλέπω διαρκώς στις εικόνες σου ένα θρανίο που ακόμα δεν έχει αρχίσει να ξανασχεδιάζεται. Πώς πάει το έπιπλο μέχρι στιγμής;
Α, και κάτι άλλο που μου φάνηκε αστείο: Ψάχνοντας πρόσφατα κάποια πράγματα για τον Lootsma, έπεσα πάνω σε έναν ολλανδό που είχε σχεδιάσει ένα daycare center διαμερισμένο σε particles, περίπου όπως το πάει το δικό σου, και υποστήριζε ότι αυτή η δομή ταίριαζε περισσότερο σε dtc (που είναι χώρος δημιουργικής απασχόλησης) σε αντίθεση με ένα σχολείο, όπου τα πράγματα ("πρέπει να") είναι πιο πειθαρχημένα. Δεν έχω πρόχειρο το link, θα ψάξω και θα σου τοι στείλω.
Τελικά: κάπου έχεις αναφέρει το Summerhill. Το θέμα με έχει απασχολήσει πάρα πολύ - δεν έχω δει πουθενά το κτίριό του. Είχε κάτι ιδιαίτερο; Το σχολείο όπου πήγα εγώ ανήκει σε Τάγμα Καθολικών, έχει σχεδιαστεί από Γάλλους Στρατιωτικούς Μηχανικούς και φαίνεται πολύ καλά πώς το κτίριο ανταποκρίνεται στο εκπαιδευτικό τους μοντέλο. Το Summerhill;
Αυτά:)
Οντως το θρανιο σαν επιπλο παιζει μεγαλο ρολο και δεν το πλησιασα ακομα γιατι ουσιαστικα δεν εχω σχεδιασει τιποτα προσ το παρον. Αυτες οι μοναδες που εχουν εμφανιστει στα σχεδια οντως αναφερονται σε particles ή modular συστηματα τα οποια με ενδιαφερει να δοκιμασω. Το Surveiller et Punir ακουγετε πολυ ενδιαφερον, δεν το εχω δει. Αλλη ενδιαφερουσα πηγη ειναι το City Of Quartz του Mike Davies που μιλαει για τον αορατο ελεγχο του δημοσιου χωρου.
Για το Summerhill ξερω λιγο πολυ οσα αναφερει στο site, μου ειχε μιλησει γιαυτο η συναδελος Ελενη Κωστικα , αλλα τελικα δεν βρικα πουθενα κανενα "κτιριο summerhill" αλλα ουτε και Montessori. Γενικα η σχεση εκπαιδευτικου συστηματος και κτιριου παραμενει διαγραμματικη, και ισως να ειναι και πιο εφικτο ετσι.
Αυτο που μαλλον θα κανω σε ενα επομενο σταδιο ειναι εισαγαγω το οικοπεδο, ετσι ωστε να αρχισουν να παιρνουν μορφη οι ιδεες. Ειχα σχεφτει απο τη αρχη ενα σημειο στις πολυ δθσκολεσ παρυφες της πολης (Ορος Αιγαλεω).
Είμαι η Στέλλα Αντωνίου και έχουμε συστηθεί …(πιο πάνω)
Αγαπητοί συνάδελφοι ,
Μου αρέσει που δίπλα από τα κείμενα σας βάζετε και τις φωτογραφίες σας…
Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν:
Ή είστε ωραίοι (και δεν το ξέρουμε…) ή φαντάζεστε τις συνεντεύξεις που θα δώσετε στο μέλλον στα κανάλια…. Όταν γίνει αυτό να φωνάξετε και τον κύριο Καλατράβα.
Τελικά το life style της αρχιτεκτονικής με το βλάχο πελάτη απέναντι σας είναι σημαντικό!
Αν βάλεις και τα γυαλάκια μάλιστα κύριε angelidakis τότε σίγουρα θα ψαρώσει και θα σου αναθέσει τη βίλα του στα «Πετάρια Αχαΐας.»
Οι αντιδράσεις των αρχιτεκτόνων μου θυμίζουν λίγο από τους διάλογους Ελληνικών ταινιών που ποτέ δεν κατάφεραν να πάνε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το τι τελικά μπινελίκια άκουσα που είπα πιο πάνω τη γνώμη μου για το blog σας δεν λέγεται….μόνο που δεν μου είπατε θα «φωνάξω τη μαμά μου»…..ειδικά ο κύριος Angelo Plessas (..που από ότι βλέπω στη φωτογραφία του αδικείτε ….δεν έπρεπε να γίνει αρχιτέκτονας αλλά μοντέλο) με έκανε να φοβηθώ πολύ!
Παρακολουθώ το έργο σας και περιμένω να δω πότε θα μιλήσετε για αρχιτεκτονική?
Παρακολουθώ το blog και το μόνο που βλέπω είναι κάποιους άρτια εκπαιδευμένους στους υπολογιστές και στις τρισδιάστατες φαντασιώσεις….
Εσείς κύριε Angelo Plessas είστε πολύ «μπάνικος» τύπος και μου αρέσετε πολύ»….
Ραντεβού με κυρίες κάποιας ηλικίας , από επαρχία , χωρίς υποχρεώσεις κάνετε?
Παρακαλώ ενημερώστε με σύντομα….εκτός αν η φωτογραφία σας είναι τρίκ ή την έχετε κλέψει από κάποιο τόσο σαγηνευτικό άντρα. Θα περιμένω….να βρεθούμε να ανταλλάξουμε γνώμες για την αρχιτεκτονική και για τις «κουμπότρυπες»
Ευχαριστώ πολύ
Στέλλα Αντωνίου
lowuhf@hotmail.com
ακολούθησα αυτό το λινκ κι έπεσα πάνω στην ανάρτηση και το διάλογο ψάχνοντας στοιχεία για το Σάμερχιλ. Θα αναφερθώ μόνο στο πόσο κακή εντύπωση μου έκανε που μια καλή νύξη για το ΚΑΤΑΡΧΗΝ πρόβλημα του βασικού συστατικού του Σχολείου, που ο συνάδελφος έκανε παραδοχή ότι πρόκειται για το έδρανο του μαθητή πέρασε σε δεύτερη μοίρα για οποιονδήποτε λόγο κι αν ήταν αυτό. Δε θα ήθελα να δώσω συνέχεια αλλά θα επισημάνω ότι στο όνομα του επαγγέλματος που ασκούμε δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αποκαλούμε ΤΙΠΟΤΑ "αδειούλα" ή ΑΔΕΙΑΡΑ, πόσο μάλλον εμείς, που ζούμε σε μια χώρα όπου κτίρια μικροσκοπικής κλίμακας περνάνε από στραγγαλιστικές επιτροπές αρχιτεκτονικού ελέγχου (τρομάρα τους) και κτίρια δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων ανεγείρονται χωρίς την υποψία οικοδομικής άδειας (βλ. θερμοκήπια, τρομάρα μας...).
Επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημα λοιπόν σε σχέση με τη μονάδα και το σύνολο. Και θέλω να κάνω την εξής ερώτηση : τι όραμα έχουμε γενικά για το σχολείο; Η μορφή του Σχολείου , η μορφή της τάξης, η μορφή του εδράνου, των τοίχων κλπ είναι απόρροια ενός οράματος. Θέλετε να το δούμε σε κείμενα μανιφέστα; θέλετε να το δούμε σε κινηματογραφική γραφή, θέλετε σε τρισδιάστατες γραφικές φαντασιώσεις; Το ίδιο κάνει. ΤΟ όραμα δεν εξαρτάται από το μέσον του σχεδιαστή αλλά από το περιεχόμενο στης σκέψης του.
Γιατί το λέω αυτό. Έτυχε να διαβάσω την ιστορία του Γουώλντωρφ και κάποιες αναφορές ταξιδιωτών στο πρώτο εκείνο σχολείο του Ανόβερου. Επίσης η επίσκεψή μου σε κάποια Μοντεσσοριανά και Αναρχικά σχολεία, και μπορώ να σας πω το εξής με βεβαιότητα.
Στο Σάμμερχιλ δεν υπάρχουν έδρανα όπως τα ξέρουμε. Ο λόγος είναι ότι το Αναρχικό Σχολείο έχει τα έπιπλα που του χρειάζονται, όλα διαφορετικά μεταξύ τους όλα για να καλύπτουν τις ανάγκες όπως διαμορφώνονται στις συλλογικές αποφάσεις. Στις συνελεύσεις τα μέλη κάθονται όπου τα βολεύει και όπως τα βολεύει. Οκλαδόν στο πάτωμα, σε καρέκλες, σε τραπέζια, σε κιβώτια. Who cares; Το κτίριο το ίδιο δεν είναι σχεδιασμένο όπως ένα κτίριο σχολείου, αλλά με τη λογική της κοινότητας και των χώρων συνάθροισης κοινού. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για σύστημα "οικοτροφικό" και όχι διημέρευσης. Το πρεσβεύει εξάλλου και ο ίδιος ο Νηλ αυτό στο ιδρυτικό του μανιφέστο: καλύτερα να γίνεις ένας ευτυχισμένος οδοκαθαριστής από ένας νευρωτικός επιστήμονας!
Στο Ουώλντορφ πάλι το κτίριο είναι καθοριστικό και μορφολογικά αυτό του Εργοστασίου του 19ου αι. Δηλαδή λιτό μεν υψηλής αισθητικής δε και οργανικό στην τελευταία του λεπτομέρεια. Αυτό είναι εμφανές από τα υλικά, τα ξύλινα τραπέζια που σε αγκαλιάζουν με τη ζέστη τους, τι καμπύλες στην κίνηση μέσα από διαδρόμους που βλέπουν στον κήπο, στα αίθρια, στα εργαστήρια με τα ψηλά ταβάνια και τον έμμεσο φωτισμό, στο ότι τα έδρανα έχουν αντικατασταθεί σχεδόν ολοκληρωτικά από μεγάλες τράπεζες εργασίας. Άλλη φιλοσοφία, άλλο όραμα, άλλος παράδεισος.
Το Μοντεσσοριανό σχολείο πάλι άλλο μοντέλο. Ακολουθεί τη διάταξη μοντέλου-γειτονιάς. Η αποθέωση της μικροκλίμακας. Από την έκταση και τον πληθυσμό ως τις διαστάσεις των αιθουσών και τη διάταξή τους σε κλιμάκωση κοινωνικότητας με την πρόβλεψη ενός μικρού ιδιωτικού χώρου για κάθε ένα ή δύο ή τρία το πολύ παιδιά. Ένας μικρόκοσμος με σεβασμό στην κλίμακα του χρήστη. Τι να πω τώρα, την απελπισία μου που τρόμαξα να υποβάλλω σχέδια για ένα ιδιωτικό παιδικό σταθμό-νηπιαγωγείο και δεν έδιναν άδεια λειτουργίας αν δεν ανεβάζαμε το ύψος της ποδιάς των παραθύρων στα 1,20;;;;; Με τελικό συμβιβασμό στα 0.90;;;;; ΕΛΕΟΣ!!!!!! Τα παιδάκια αυτά έχουν ύψος κάτω του 1μ άντε μέχρι 1,29 τα εξωφρενικά ανεπτυγμένα, δηλαδή να μη μπορούν να δουν έξω καθόλου; Μαντρωμένα εντελώς;;;
Ο λόγος αυτός ήταν που διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το αρχικό ποστ σε σχέση με την ιδέα "έστω ότι το σχολείο ήταν μόνο έδρανα. Τι σχήμα τάξης θα είχαμε; Και μετά το μάθημα τι;
Έτυχε κύριοι συνάδελφοι να περάσετε από το χώρο κατάληψης που έχει μόλις τελειώσει σε παρακείμενο γυμνάσιο; Αν το κάνετε η παραπάνω απορία θα βρει την απάντησή της. Άσκηση στο ΕΜΠ πέμπτου εξαμήνου είναι αυτό που λέω τώρα...
Τα έδρανα που χρησιμοποιούμε στο συλλογισμό θέλουν τα παιδιά να κάθονται σαν τα σπερματοζωάρια. Ο συλλογισμός τη; κατάργησής τους φτάνει στο διαδικτυακό. Με την προσωπική μου εμπειρία από το αμερικανικό instructional TV σας λέω ότι αυτό δεν είναι όμως σχολείο πια, είναι κάτι άσχετο και παράπλευρο, αλλά η διαδικασία είναι πολύ πιο σύνθετη.
Το σχολειό είναι μια πολυσύνθετη διαδικασία της οποίας ΕΝΑ ΠΟ ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ είναι η τάξη. Ίσως δε να είναι και το μικρότερο. Οι υπόλοιποι χώροι είναι αυτοί που διαμορφώνουν τον πολίτη του μέλλοντος το ίδιο σοβαρά. Κι εμείς στο σχεδιασμό μας κοιτάμε την τάξη και καταλήγουμε να έχουμε χάσει εντελώς το σχολείο....
Αυτά.
Επιστρέφω και εγώ στις αδειούλες μου με όση συνέπεια και αυτοσεβασμός μου αρμόζει, πραγματικά θέλοντας κι εγώ να κάνω κάτι καλύτερο αλλά χωρίς τη δύναμη ή την εξουσία. Μπορώ μόνο να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας κι ίσως να δούμε κάποια στιγμή κάτι που να αξίζει.
Post a Comment