Οι χώροι στάθμευσης αποτελούν τη διαρκώς διευρυνόμενη σιωπηρή πλειοψηφία της αστικής αρχιτεκτονικής.
Είναι οι κρυφές πύλες της πόλης και των κτιρίων. Συγχρόνως είναι οι αποθήκες της ατομικής μας ταχύτητας.
Θα μπορούσε η διάβασή μας από αυτή την κούφια πυκνότητα, τη φευγαλέα ημικατοίκηση να αναβαθμιστεί, να μετατραπεί σε στιγμιαίο προορισμό - σταθμό στη σπασμωδική κίνηση του καθημερινού αστικού ταξιδιώτη;
Η πρόταση θα επεξεργαστεί προγραμματικά και κτιριολογικά ένα νέο σταθμό αυτοκινήτων στο όριο μεταξύ πόλης και προαστίων. Θα επιχειρήσει από τη μια να ερευνήσει νέες μεταλλάξεις και υβριδοποιήσεις του κτιριακού τύπου και από την άλλη να εξετάσει την λογιστική της ταχύτητας του ανθρώπινου σώματος.
No comments:
Post a Comment