Αρχικές Προτάσεις

Πρόταση 1

Ο δρόμος διαμορφώνεται με προτεραιότητα τη χρήση του από τους πεζούς.

Στην πρώτη περίπτωση, η άσφαλτος αντικαθίσταται από φυσική βλάστηση. Το γρασίδι απορροφά 67% της ηλιακής ακτινοβολίας ενώ η άσφαλτος 93%. Η ύπαρξη πρασίνου βοηθά στη βελτίωση του μικροκλίματος της πόλης. Η πρόταση αυτή παράλληλα αυξάνει το ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο, που ενώ σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας θα έπρεπε να είναι 9τ.μ.ανα κάτοικο, στην Αθήνα είναι 2,5τ.μ. Η κίνηση του οχήματος αφήνει ίχνη στο έδαφος, ενώ αν τα οχήματα που κινούνται χρησιμοποιούν καύσιμο υδρογόνου παράλληλα με την κίνησή τους ποτίζουν το έδαφος. Στη δεύτερη περίπτωση, ολόκληρος ο δρόμος μετατρέπεται σε φυτεμένη περιοχή με παιδική χαρά.

Πρόταση 2

Η λύση αυτή προτείνεται για περιοχές που δεν έχουν οικοδομηθεί ακόμη. Μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα (διευκολύνουν την κίνηση των οχημάτων) με στοές (διευκολύνουν την κίνηση των πεζών). Δημιουργία δεύτερου δικτύου δρόμων για τους πεζούς και εσωτερικού περιβάλλοντος για τις πολυκατοικίες που συνθέτουν το οικοδομικό τετράγωνο.





Πρόταση 3

Στόχος της πρότασης είναι η βελτίωση της ποιότητας του δημόσιου χώρου, μέσα από τον ανασχεδιασμό του. Ακολουθούμε την λογική του shared space. Ο δρόμος παρουσιάζεται ενοποιημένος χωρίς διαχωρισμούς και σημάνσεις, και ανήκει πλέον σε όλους τους χρήστες (πεζοί,ποδηλάτες, οχήματα). Ο έλεγχος της κυκλοφορίας δεν γίνεται από τεχνικά μέσα, αλλά από την οπτική επαφή που αναπτύσσεται ανάμεσα στους χρήστες. Κατά συνέπεια η ταχύτητα των οχημάτων μειώνεται και ενισχύεται η προσωπική ευθύνη. Η στρατηγική αυτή προτείνεται για εφαρμογή σε επίπεδο γειτονιών και δρόμων με μικρή κυκλοφορία.

Πρόταση 4

Προτείνεται η δημιουργία νέων κοινόχρηστων χώρων με σκοπό ο πεζός να αποκτήσει μία πανοραμική άποψη για την πόλη του, κινούμενος στα δώματα των κτιρίων της. Η πρόσβαση στα δώματα γίνεται με χρήση ανελκυστήρων, από δημόσιους ή κοινόχρηστους χώρους (εισδοδοι πολυκατοικιών, καταστημάτων, parking κλπ) και κατά την άφιξή του σε αυτά, ο περιπλανώμενος συναντά πλατείες, χώρους δραστηριοτήτων, διασκέδασης και ανάπαυσης. Το πράσινο και πάλι κάνει αισθητή την παρουσία του ενεργά, ενώ τα υλικά που προτείνονται για τις γεφυρώσεις, είναι διάτρυτες μεταλλικές κατασκευές.Στην κλίμακα της γειτονιας, η ένωση των δωμάτων επιτυγχάνεται με χρήση γεφυρωμάτων, ενώ σε μεγαλύτερη κλίμακα είναι δυνατή η πρόσβαση και ο περίπατος γύρω και πάνω από τα δώματα με κεκλιμένες ράμπες.

Πρόταση 5

Στην πρόταση αύτή δίνεται έμφαση στην ανάπλαση των πάρκων του αστικού τοπίου. Διατηρώντας τους κεντρικούς δρόμους κίνησης των αυτοκινήτων στο κέντρο της Αθήνας, οραματιζόμαστε μία πρωτεύουσα όπου το πράσινο είναι άφθονο σε όλα τα επίπεδα, ενώ οι πλατείες και τα αστικά πάρκα αποκτούν όγκο, βυθίζονται ή υπερυψώνονται, διαμορφώνοντας ενδιαφέρουσες τομές και μία κίνηση τόσο στον οριζόντιο, όσο και στον κατακόρυφο άξονα της πόλης. Οι δρόμοι αντιμετωπίζονται ως κορδέλες που τυλίγουν την Αθήνα, και οι δημόσιοι χώροι ως σημαντικοί τόποι κοινωνικών δρώμενων.

Πρόταση 6

Αναφερόμενο σε κλίμακα μεγαλύτερη από αυτή της γειτονιάς, το παραπάνω πλάνο φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί το φυσικό τοπίο της Αθήνας και να ωθήσει τον κάτοικό της να κινηθεί πάνω σε εξέδρες που αποκολλώνται ομαλά από το έδαφος, προσφέροντάς του μία νέα οπτική γωνία και μία εναλλακτική λύση περιπάτου και δραστηριοτήτων. Ο χώρος που δημιουργείται από την ανύψωση αυτή, προσφέρεται για την κίνηση των μέσων μαζικής μεταφοράς (μετρό, τρένο, τραμ, λεωφορείο), καθιστώντας ταυτόχρονα ανενόχλητη την κίνηση του πεζού στο κέλυφος της διαμόρφωσης.

Πρόταση 7

Εστιάζουμε στη συνύπαρξη των πεζών και των αυτοκινήτων, μέσω της βύθισης των δεύτερων σε σύραγγες.

Παράλληλα, δημιουργούνται πλευρικές οπτικές επαφές με τη χρήση διάτρυτων υλικών και διαφανειών στα ανοίγματα της σύραγγας, που εναλλάσσονται με άλλα αδιαφανή και συμπαγή. Η μετάβαση του πεζού από το ένα επίπεδο στο άλλο γίνεται με σκάλες ή ράμπες, ενώ είναι και στη διάθεσή του όλο το πλάτος του έως τώρα υφιστάμενου δρόμου. Με τη μέθοδο αυτή, ευνοείται η χρήση νέων μη βενζινοκίνητων μέσων μεταφοράς.