Monday, December 18, 2006

Spanker said:

Αίσωπος
Ένα από τα λίγα θέματα που παρουσιάζει ισορροπία ανάμεσα στον αρχιτεκτονικό λόγο και την αρχιτεκτονική έκφραση. Από πολύ νωρίς μας παρουσίασε ένα συγκεκριμένο project με συγκεκριμένη προγραμματική ανάλυση και δομή. Από το επίπεδο της παρουσίασης μένει η απορία τί ακόμα θα μας παρουσιάσει ο Αίσωπος δεδομένου ότι έχει σχεδόν εξαντληθεί η παρουσίαση. Καλύτερα φωτορεαλιστικά;
Υπάρχουν ερωτήματα σε σχέση με τις βασικές παραδοχές: Γιατί είναι καλύτερο να μένει κανείς σε ένα ψηλό κτίριο (θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε πιο κεντρικές περιοχές); Γιατί η εφήμερη κατοίκηση επιλέγεται ως το κύριο πρόγραμμα της πρότασης; Θα συνεχίσουν τα Εφήμερα Όρια να αποτελούν θετική πολεοδομική επέμβαση για τα κτίρια που μελλοντικά θα κτιστούν από πίσω τους; Η κουλτούρα του αυτοκινήτου θα μπορούσε να συσχετιστεί με την κατακόρυφη ανάπτυξη;
Μήπως η αλληλεπίδραση καταναλωτή και εφήμερου κατοίκου -παρότι ανατρεπτική- ξεπερνά, κατά πολύ, τις σημερινές ανοχές και τα σημερινά άγχη περί εγκληματικότητας;


Αγγελιδάκης
Συνήθως οι αρχιτέκτονες ξεκινούν από το κέλυφος, εδώ ο Αγγελιδάκης πήγε να μας προτείνει το ανάποδο που είναι πολύ ενδιαφέρον –να ξεκινήσει από το θρανίο- αλλά το εγκατέλειψε…
Γιατί το θρανίο θα πρέπει να προορίζεται πάντα για ένα μαθητή, θα μπορούσε να αναζητηθεί μια άλλη οργάνωση, πιο συλλογική, που να αποθαρρύνει το ατομικό; Υπάρχει χώρος αναζήτησης για το «έπιπλο»…
Μετά ο Αγγελιδάκης σωστά εισήγαγε τη σημασία/ρόλο της τεχνολογίας….
Αλλά που βρίσκεται τώρα; Μοιάζει χαμένος… Πρέπει να κάτσει να σχεδιάσει ένα «έπιπλο» – όχι αναγκαστικά ένα θρανίο…. Ένα «έπιπλο» που να ενσωματώνει την τεχνολογία…

ΒLP
Καλή η σχέση προγράμματος και στάθμευσης, αλλά θέλει περισσότερη επεξεργασία…Πώς γίνεται η κίνηση του αυτοκινήτου; Τι είδους χρήσεις θα υπήρχαν από κάτω – ποια προγράμματα συνδιαλέγονται με το αυτοκίνητο, πως αλλάζουν από την συνύπαρξη αυτή; Γιατί αυτό είναι ενδιαφέρον;
Η τομή πώς λειτουργεί, επαναλαμβάνεται σε πολλά επίπεδα; Πώς είναι το κέλυφος του σταθμού, ενημερώνεται από την τομή; Το αυτοκίνητο αναδεικνύεται από το σχεδιασμό; ή πρόκειται για «διακοσμημένο κέλυφος»;
Ενδιαφέρουσα η διαδικασία «επιβράδυνσης» του πεζού: πώς συμβαίνει; είναι σκηνογραφημένη;
Πολλά ερωτήματα, πολλές υποσχέσεις, για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προγραμματικά προτάσεις… η ελάχιστη δουλειά που έχει γίνει έως τώρα δεν την υποστηρίζει…

Buerger - Katsota
Ιδιαίτερα όμορφη γραφιστικά πρόταση, αλλά εσωστρεφής, σε κάποιο βαθμό, αντιεπικοινωνιακή, θα έπρεπε να εξηγεί σε ποια κτίρια αναφέρονται (συγκεκριμένα) - εκτός και αν πρόκειται για την αρχή μιας τυπολογικής ανάλυσης η οποία όμως προϋποθέτει αυστηρότητα.
Εν τέλει, ποιος είναι ο στόχος;
Δεν σας ενδιαφέρει η εικόνα-μορφή σε σχέση με την κάτοψη; Τα περισσότερα ψηλά κτίρια στην Αθήνα είναι προβληματικές μορφές, ανεπιτυχείς αντιγραφές ξένων προτύπων, χωρίς διερεύνηση των σχέσεων των διαφορετικών τμημάτων του ψηλού κτιρίου.
Ενδιαφέρουσα και η αναφορά στο «negative space» – αλλά ποια η σχέση του με τα ψηλά κτίρια;
Το τελευταίο post δείχνει έλλειψη στόχου, που πάτε; Αποτελεί ένα γενικόλογο προβληματισμό για την αστική διάχυση (sprawl) τη στιγμή που τα προηγούμενα posts έδειχναν μια συγκεκριμένη κατεύθυνση…

Deca
Μια από τις πιο εργατικές ομάδες αφοσιωμένες στη διαδικασία του blog…αλλά σε σχέση με το αρχικό post έχει χαθεί κάθε εστίαση στον αρχικό στόχο (το πράσινο στην Αθήνα)… κρίμα, ίσως πρέπει να το ξανασκεφθείτε…
Ίσως το θέμα του πρασίνου να μην μπορεί να οδηγήσει μακριά…αλλά θα άξιζε μια πιο συστηματική ενασχόληση…
Το πιο εύστοχο σημείο –ίσως ένα σημείο αφετηρίας- θα ήταν το ακόλουθο απόσπασμα της 31/10/06: «Περνάμε δίπλα στον Κεραμεικό χωρίς να τον δούμε; Η ανηφόρα του Λυκαβηττού μας αποτρέπει; Τα νεκροταφεία μας ανατριχιάζουν; Το παρκάκι της γειτονιάς φαίνεται μίζερο; Το Πεδίον του Άρεως είναι τρομακτικό μετά τις 21:00; Η Αποστόλου Παύλου παραείναι πολυσύχναστη τις Κυριακές; Τι είδους παρεμβάσεις λοιπόν θα μπορούσαν να λάβουν υπόψη τέτοιους παράγοντες και να συμβάλλουν στην αλλαγή της οπτικής μας απέναντι σε ήδη υπάρχοντες χώρους;»
Απαντήστε σε αυτά και μην επαναπαύεστε στην ικανότητά σας να μπορείτε να αναφερθείτε σε παν επιστητό…
Υπάρχει μια πληθώρα αναφορών σε επιστημονικά δεδομένα (μια μόδα που ούτως ή άλλως βρίσκεται στα τελευταία της, με συστηματικές και εκτεταμένες αναλύσεις, διαγράμματα (που επιχειρούν να προσδώσουν επιστημονικότητα άρα και το απυρόβλητο σε μια αρχιτεκτονική πρόταση), στατιστικά στοιχεία για ζητήματα πολύ αποστασιοποιημένα από το αρχιτεκτονικό έργο).
Σε κάθε περίπτωση αν αυτός είναι ο δρόμος που έχετε επιλέξει ξεκαθαρίστε τη μεθοδολογία και τους στόχους. Αυτή τη στιγμή μοιάζουν όλα να παίζουν...

DeltArCHI
Ενδιαφέρουσα η δυναμική διάσταση των χειμάρρων…Πώς μπορεί ένας νέος δημόσιος χώρος να συσχετιστεί με τον εφήμερο, έντονο, βίαιο χαρακτήρα του χειμάρρου;
Το παράδειγμα του Scarpa δεν μπορεί να εφαρμοστεί εδώ: στην Αθήνα μιλάμε για ένα τοπίο που μεταλλάσσεται βίαια και απρόβλεπτα.
Πιθανώς θα πρέπει να σχεδιαστούν οι δημόσιοι χώροι με εναλλακτικές λογικές –όχι ως μια ακόμη πλατεία: ως υπόγειοι ή υποθαλάσσιοι χώροι, χωρίς αυτό να σημαίνει την εκδίωξη του αυτοκινήτου: η τομή είναι καθοριστική.
Η ανάδυση-επανεμφάνιση ενός χαμένου φυσικού τοπίου θα μπορούσε να θέσει το ζήτημα και το διάλογο με μια νέα τεχνητή φύση: διάλογος μεταξύ ορμητικού νερού και στάσιμου, μια αρχιτεκτονική βράχων.
Η βάση της πρότασης για τη δημιουργία ενός δικτύου σύνδεσης των ελευθέρων χώρων της πόλης μέσω της ανάδυσης του χειμάρρου μοιάζει ουτοπική (καθώς το αυτοκίνητο μοιάζει να μην μπορεί να περιοριστεί στην Αθήνα)…. Η σημειακή υλοποίηση της πρότασης θα είχε την ίδια βαρύτητα;
Είναι όμως η ώρα της σχεδιαστικής πρότασης, όχι άλλη ανάλυση….

Δοξιάδης+
Η βάση της πρότασης –η εκδίωξη του αυτοκινήτου από την Αθήνα- είναι ουτοπική, και όχι αναγκαστικά ενδιαφέρουσα μια και πιστεύουμε στις ανατρεπτικές σχέσεις του αυτοκινήτου με την πόλη. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, αξίζει όλη αυτή η προσπάθεια για την δικαιολόγηση κάποιων πεζοδρομήσεων στην πόλη;
Και εδώ, όπως και στους Deca, έχουμε μια πληθώρα αναλύσεων και διαγραμμάτων, που προϋποθέτει χρόνο και αφοσίωση στη διαδικασία του blog, που επιχειρούν να αποδείξουν το προφανές: «πως το κέντρο της Αθήνας δεν διαθέτει τις δομές εκείνες που θα του επέτρεπαν να λειτουργεί συνολικά σαν σύστημα σε επίπεδο πεζών».
Πρέπει να διευκρινισθεί εάν θα κινηθείτε στο πλαίσιο μιας εγκυκλοπαιδικής τεκμηρίωσης ή θα προτείνετε ένα project.
Το post θα μπορούσε να είναι λιγότερο συστηματικό, «αξιωματικό» και, εν τέλει, διδακτικό, χαλαρώστε λίγο…

klmf
Η ομάδα παρουσιάζει μεγάλη ευχέρεια στη μετάφραση των concepts σε αρχιτεκτονικές προτάσεις, η μόνη πρόταση που επιχειρεί να συνδιαλεχθεί με την «βρώμικη», άναρχη, πολυπολιτισμική Αθήνα. Παράλληλα εισάγονται και άλλες πολύ ευρείες έννοιες –δημοκρατία, αναρχία, ουτοπία- και περισσότερα του ενός προγράμματα –μνημείο δημοκρατίας, τοτέμ /ναός όλων των θρησκειών- που είναι αδύνατον να αντιμετωπιστούν από μόνα τους…
Χρειάζεται ένα σενάριο σε σχέση με αυτές τις έννοιες, και το σενάριο θα είναι τόσο πιο ενδιαφέρον όσο πιο ανατρεπτικές είναι οι παραδοχές του…
Πιο συγκεκριμένα λοιπόν…

mplusm
Ενδιαφέρουσα η επιδίωξη του σχεδιασμού μιας τεχνητής φύσης –που συνδιαλέγεται με το αττικό τοπίο- και το βελτιώνει ή το «θεραπεύει»- αλλά και η δυνατότητα αντιμετώπισης της αρχιτεκτονικής των σύγχρονων χώρων ευεξίας με έναν μη glamorous τρόπο (χωρίς την στήριξη εφέ αλλά με την επεξεργασία χωρικών ποιοτήτων: ποιες είναι αυτές; έχουν σχέση με τον λόφο;).
Η χωροθέτηση είναι προκλητική καθώς αναδυόμενος από την πόλη κανείς αφήνεται σε μια βελτιωτική, ατομικά «θεραπευτική» διαδικασία, σε μια (οπτική;) σχέση με την πόλη που άφησε πίσω του.
Σε ποιον απευθύνεται το spa; Σε μια οικονομική ελίτ ή εισάγει ένα νέο δημόσιο τουριστικό προορισμό;
Είναι προφανές ότι υπάρχει σοβαρό έλλειμμα χρόνου εργασίας… Αναμένουμε…

10 comments:

Anonymous said...

Αυτό δεν είναι spanking αλλά baby sitting. θα συμβούλευα τον spanker να μελετήσει το έργο μου. Οι μόνοι εδώ μέσα που μοιάζει να με έχουν καταλάβει είναι οι BLP που προτείνουν να ψωνίζουμε μποτιλιαρισμένοι στο parking.

Anonymous said...

μα καλά αυτό το βλογ είναι πανέμορφο... μοιάζει λίγο πολύ με την δουλεία μου προβληματισμένοι αναγνώστες

Anonymous said...

egw thelw na ginw o Spanker tou spanker

Anonymous said...

Πιστέυετε οτι η κριτική που κάναμε στα σχόλια δεν ηταν αρκετά καλή οπότε αποφασίσατε να κάνετε "επίσημα" σχόλια?

Anonymous said...

Σίγουρα ενδιαφέρουσα η πρωτοβουλία να ανέβει η γνώμη του spanker. Η ταυτόχρονη αποτίμηση όλων των προτάσεων με ένα σχεδόν ίδιο ύφος προσέγγισης έχει το δικό της ενδιαφέρον (ως τώρα ως επί το πλείστον κάποιος αναλάμβανε μονομερώς να σχολιάσει κάτι). Σαφώς κάποιοι έπεσαν στα μαλακά και κάποιοι εισέπραξαν πιο πιεστικές προτροπές. Πάντως έλειψαν οι βιβλιογραφικές αναφορές και η πολύ «αρχιτεκτονική» γλώσσα –μια δηλαδή πιο άμεση αντίδραση στις 9 προτάσεις, λίγο πολύ όπως βλέπω τους φίλους μου να αντιδρούν για όσα ανεβαίνουν στο Athens9. Εντάξει, μερικά πράγματα δεν εντοπίστηκαν: στους klmf δεν εντοπίστηκε για παράδειγμα ότι έχει ήδη διαπιστωθεί μια προτίμηση για το ημιτελές, για μια αρχιτεκτονική που έχει κάτι από το ερείπιο και αυτό το φλερτάρισμα με το (αρχιτεκτονικό) θάνατο είναι τολμηρό στην εποχή της απαστράπτουσας, ολοκληρωμένης και πλήρους αρχιτεκτονικής. Ή μήπως –ο δικηγόρος του διαβόλου- είναι (άλλη) μια ηχώ από το τραίνο της αποδόμησης; Λίγο επίσης απότομα τα λόγια του spanker για τον Α. Αγγελιδάκη που αποτελεί μια από τις πιο γνήσιες φωνές στην κατεύθυνση μιας conceptual προσέγγισης. Επισημαίνω ότι συνήθως ο Α. Αγγελιδάκης προεπιλέγει ένα «σκληρό» φορέα με γεωμετρία σουρεαλιστική και μετά καλείται να βάλει έπιπλα που να ταιριάζουν με αυτή τη οργανική μορφή που θα ήθελα να μείνει κενή σαν μακέτα ή render. Η μη δέσμευση του Α. Αγγελιδάκη με έναν φορέα από την αρχή είναι κέρδος και μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο flexible λύση. Για τους Deca συμφωνώ, τους εκτιμώ πολύ είναι πολύ ωραία τα concepts τα οποία έχουν παρουσιάσει σε σχέση με την κατοικία στην Αντίπαρο για παράδειγμα (μα καλά, πότε θα μας αποκαλύψουν το site τους!). Ποιος άλλος είχε τόση τόλμη να παρουσιάζει concepts στα βραβεία του ΕΙΑ; Kαι δεν μιλώ για θεωρητικά κατεβατά ψυχανάλυσης, αστικού ιμπεριαλισμού ή κοινοτοπίες που όλοι ξέρουνε και λίγοι καταγράφουν. Πώς το κάνουν; Πρώτα τα σκέφτονται και μετά σχεδιάζουν ή τα δικαιολογούν όλα εκ των υστέρων; Όποια απάντηση και να μου δώσουν εγώ ελπίζω να ξαναδώ μια τέτοια πρωτοποριακή αρχιτεκτονική μεθοδολογία και να γίνει ένα καλύτερο focus στα blogs τους που από ενέργεια (τουλάχιστον) καλά πάνε.

Anonymous said...

Χμ, μπορεί να υπάρχει μια δίψα μεγάλη για spanking / το θέμα είναι ποιος θα κάνει το spanking αυτό πιο έντονο, πιο καυστικό χωρίς να υποπέσει στον εύκολο εντυπωσιασμό. / Γιατί ξέρουμε πόσο εύκολο είναι να γίνεσαι γραφικός / και πόσο ελκυστικό στο μάτι να τσακώνεσαι στα παράθυρα και να διασύρεις τον άλλο / Κάνει καλό και στην αυτοπεποίθηση μερικών μερικών / και μας λείπουν εδώ οι πρωταγωνιστές των οποίων τα μάτια δε γυαλίζουν / μάτια που δεν έχουν τρελαθεί από την αναμονή της καλής ανάθεσης / Χρειάζεστε κριτική από το εκλογικό σώμα / Δύσκολο αλήθεια να ισορροπήσεις την κριτική ουσίας από την έμφυτη ροπή της να γίνεται ρητορεία και λασπολογία / Στις σχολές η κριτική αρέσκεται να ανοίγει μύτες με εύκολα επικοινωνιακά τρικ «είμαι καλύτερος από εσένα» «οι μπράβοι μου είναι ολόγυρα σου» / Περιμένω με περιέργεια αδημονία ανυπομονησία αδιακρισία τον επόμενο spanker / Καλή η απρόσωπη κριτική στην οποία διαπρέπουν οι μεγαλοσχήμονες bloggers αλλά οι επώνυμοι χρειάζονται και τους επώνυμους

Anonymous said...

Από τους 9, μέχρι τώρα περισσότερο φαίνεται να με έχουν τραβήξει οι Deca, Delta και Doxiadis+. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που προσεγγίζουν τα πράγματα, και επιπλέον το ύφος στο οποίο γράφουν (ακόμα και η έκταση).
Θα ήθελα πολύ, στο σημείο που έχει φτάσει η προεργασία, να δω από αυτές τις ομάδες κάποιες πρώτες εικόνες, από δικά τους project πάνω στα θέματα που επεξεργάζονται, και όχι άλλων. Νομίζω ότι έχει έρθει η στιγμή.

Επίσης, νομίζω ότι είναι κρίμα που η αρχική πρόθεση του Α.Αγγελιδάκη να αντιμετωπίσει ένα κτίριο ως έπιπλο φαίνεται να χάθηκε στην πορεία (αν υπήρχε ποτέ από την αρχή). Η σύγχρονη τάση παντού, από τη διανομή της πληροφορίας μέχρι τα ρούχα ή ακόμα και τα φάρμακα, είναι η προσωποποίηση (θέλω να πω customisation, δες το MySpace, τα skins, ακόμα και τα blogs). Μάλιστα υπάρχει μεγάλη προεργασία προς αυτήν την κατεύθυνση στην αρχιτεκτονική της δεκαετίας του '60 στη Γαλλία, σε μια προσπάθεια να διασωθεί το Μοντέρνο από τον εγγενή φορμαλισμό του και να στραφεί προς το ανθρώπινο σώμα και τη διάδρασή του με το χώρο (...εκείνος ο Ζενέτος τί απέγινε;). Γιατί όλα αυτά έγιναν tubular κουτάκια;

Καλές γιορτές...:)

Andreas Angelidakis said...

thanks για τα σχολια real de sade και tavor... τα tubular κουτακια υπηρχαν απο το πρωτο σχεδιο, ισως ειναι και μια oblique αναφορα στα χωροδικτυοματα του Ζενετου, ποτε δεν σκεφτηκα το κτιριο σαν επιπλο αλλα μια που το ανεφερες θα το σκεφτω τωρα. Ισως και οταν σχεδιασω το σχολειο να μην υπαρχουν καν, δεν το ξερω ακομα. Πιο πολυ σκεφτομουν το σχολειο σαν ενα βουνο απο εναλλαξ παραταγμενα και πεταμενα θρανια, στοιβες απο βιβλια να καιγονται και παντου να γραφει Μαριεττα (που πραγματικα συμπαθω). Το customization που αναφερεις σαφως ηταν παντα απο τα κεντρικα στοιχεια, και ουσιαστικα δεν εχω καν δοκιμασει να σχεδιασω κατι γιατι δεν ειμαι σιγουρος οτι τα σχολεια χρειαζονται πραγματικα την αρχιτεκτονικη, γιατι το κυριως ζητουμενο ειναι φυσικα αλλου. Πιο πολυ με ενδιεφερε να δειξω οτι σε μια πολη σαν την Αθηνα, που πραγματικα αγνοει την αρχιτεκτονικη και που στην καλυτερη περιπτωση την χρησιμοποιει σαν ενα λουσο του λαιφσταιλ και των εικαστικων, οτι ειναι απαραιτητη στο σημειο που αρχικα οριζεται η κοινωνια, το σχολειο. Αλλα ακομα και αν το σχολειο του μελλοντος εξαρταται μονο απο αναλωσιμα και disposable hardware και τεχνολογια που παλιωνει μεχρι να ανοιγοκλεισεις τα ματια σου, μονο και μονο που οι μαθητες θα διαμορφωνουν τον χαρακτηρα τους μεσα σε ενα ενδιαφερον η εστω διαφορετικο αρχιτεκτονικο περιβαλλον, αυτη η εμπειρια θα τους επηρεασει και στο μελλον.

Anonymous said...

@Angelidakis

απ' όσο έχω καταλάβει, "εκείνα τα χωροδικτυώματα του Ζενέτου" είχαν να κάνουν με "παράλληλες", σχεδόν αόρατες πόλεις, που δίνουν ερεθίσματα και πληροφορίες μέσα από διαδρομές. Σε έχει απασχολήσει ποτέ η διαδρομή των όποιων μαθητών προς το όποιο σχολείο (για να μην πω στο εσωτερικό του); Η καθημερινή διαδρομή προς και από το σχολείο είναι το μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας που κατεξοχήν έχει να κάνει με την αντίληψη της πόλης (γι' αυτό και νομίζω ότι "το σχολείο του μέλλοντος" θα εξακολουθήσει να είναι χώρος - Όρια και διαδρομές.) Και τελικά γιατί σε έχει τραβήξει το Αιγάλεω; (που κι αυτό σε κάποια στιγμή μάλλον εξαφανίστηκε). Ως προς τί είναι "περιφέρεια", ποιάς Αθήνας, και ως προς τί η περιφέρεια είναι "προβληματική"; (...κάτι τέτοιο δεν είχες γράψει πρόσφατα;).

Andreas Angelidakis said...

Nope, τα χωροδικτυοματα του Ζενετου αναφερονταιν στη στιγμη που η επιφανεια της γης πια δεν φτανει για τους κατοικους της, οποτε αρχιζουν να προσθετουν οροφους οι οποιοι προεκτεινονται σαν ιστος αραχνης και καλυπτουν ολο τον πλανητη. Anyway, μπορει βεβαια σε αλλο εργο να αναφερονταν σε διαδρομες. Η διαδρομη προς το σχολειο δεν με απασχολει, το αφηνω σε καποιο (ισως και σε ολα) τα υπολοιπα προτζεκτ του Α9. Το ορος Αιγαλεω δεν το εχω ξεχασει, απλα με ενδιαφερει πρωτα να ορισω λιγο ακομα το συστημα του σχολικου κτιριου, και μετα θα το εφαρμοσω σε ενα οικοπεδο. Οντως αναφερομαι καπου στο Αιγαλεω σαν "δυσκολη" περιφερεια, ουτε ξερω τι εννουσα εκεινη τη στιγμη, μαλλον ενας dejavu urban ρομαντισμος θα με ειχε πιασει στιγμιαια, αλλα dont worry μου περασε. Παντως ως προς το "παρυφη" θα επιμενω, ακομα και απο το google earth φαινεται οτι σε εκεινο το σημειο η πολη σβηνει, και το βουνο γινετε χωματερη