Friday, December 08, 2006

Immersion

Μέχρι αυτό το σημείο κινηθήκαμε ανιχνευτικά, αναζητώντας εργαλεία, παράγοντες που θα καθορίσουν την πορεία μας, παραμέτρους, οπτικές, στοιχεία της αθηναϊκής πραγματικότητας και των ευρύτερων δεδομένων.
Θέλουμε πλέον να διατυπώσουμε την πρότασή μας, τους στόχους και τη στρατηγική μας.

Θα επιχειρήσουμε μια αισθητηριακή προσέγγιση στο θέμα του πρασίνου προτείνοντας συγκεκριμένες επεμβάσεις που απευθύνονται σε σύγχρονα δεδομένα της αστικής εμπειρίας με σκοπό την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.
Με ποιά κριτήρια όμως ορίζεται η ποιότητα ζωής;
Διεθνείς Οικονομικοί Οργανισμοί (The World Bank, OECD, IMF) μετρούν το βιοτικό επίπεδο με γνώμονα στοιχεία πάνω στην παραγωγή και κατανάλωση αγαθών όπως για παράδειγμα τον αριθμό ψυγείων ή συνδέσεων internet κατά κεφαλή.

Εμείς εξετάζουμε την ποιότητα ζωής στην πόλη μέσα από ερεθίσματα και παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο που βιώνουμε το αστικό περιβάλλον γύρω μας. Σ'αυτή την προσπάθεια έχουμε ανάγκη από όργανα μέτρησης, αισθητήρες που να σφυγμομετρούν την πόλη. Στοιχεία όπως τα παρακάτω κινητοποιούν την αισθητηριακή μας αντίληψη για την Αθήνα.


Πυκνότητα Οι απογραφές πληθυσμού (ανά δεκαετία), ατόμων/ κατοικία, δήμο κτλ. αδυνατούν σήμερα να παρακολουθήσουν τις μαζικές ή ατομικές μετακινήσεις στις πόλεις. Το Μ.Ι.Τ στο SENSEable City Laboratory ήδη αναπτύσσει την ιδέα της χαρτογράφησης σε πραγματικό χρόνο της πληθυσμιακής πυκνότητας στην πόλη μέσα από τα στίγματα των κινητών τηλεφώνων. Μπορούμε πλέον να δούμε την πυκνότητα όχι σαν στατικό δεδομένο, αλλά σε 4 διαστάσεις με τις κινήσεις, τις συγκεντρώσεις και τις ροές των ατόμων.
Θερμοκρασίες Η υπερθέρμανση της Αθήνας καθιστά την καθημερινή πραγματικότητα, ιδιαίτερα στο κέντρο, ολοένα δυσκολότερη. Το Εθνικό Αστεροσκοπείο έχει εγκατεστημμένα όργανα θερμομέτρησης σε κομβικά σημεία της Αθήνας για καθημερινή παρατήρηση των διακυμάνσεων, των καυσώνων, των σημείων κορύφωσης θερμοκρασιών, των θερμονησίδων.


Οι πλημμύρες πλήττουν με περιοδικότητα 2-4 ετών περίπου το 1/3 της επιφάνειας του λεκανοπεδίου, ενώ τα αντιπλημμυρικά έργα προσανατολίζονται σε λύσεις κλειστών αγωγών περιορισμένης παροχετευτικότητας. Στην Αθήνα πέφτει με τη βροχή περίπου μισός τόνος νερό /τ.μ κάθε χρόνο και υπολογίζεται ότι αυτό το νούμερο θ'αυξηθεί. Σε μια πόλη διάστικτη από φυσικούς αγωγούς ( ποτάμια, ρέματα, χειμάρρους) μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τη διαχείριση κι αξιοποίηση αυτής της ποσότητας νερού. Επιπλέον, εφαρμογές GPS υπολογισμού ροών υδάτων σε σχέση με τοπογραφικά δεδομένα επιτρέπουν σήμερα την αντιμετώπιση του νερού σαν δυναμικό στοιχείο της αστικής γεωγραφίας.
Η ρύπανση αποτελεί αναμφίβολα το πρωτεύον ζήτημα σε ότι αφορά τους περιβαλλοντικούς κινδύνους παγκοσμίως κι ένα από τα κυριότερα προβλήματα της Αθήνας. Τα πανεπιστήμια, τα επιστημονικά ινστιτούτα και το ΥΠΕΧΩΔΕ διαθέτουν τόσο όργανα μέτρησης και σταθμούς σε ολόκληρη την Ελλάδα όσο και λεπτομερή δεδομένα για τους ρύπους, τις εκπομπές αερίων και co2, το νέφος και τις κινήσεις του (από μετεωρολογικούς αισθητήρες ποιότητας αέρα, ταινίες- μέθοδος φασματομετρίας διαφορικής απορρόφησης). Όλα αυτά είναι ένα πλήθος πληροφορίας που διατίθεται προς αξιοποίηση.
Θόρυβος Το 60% του πληθυσμού της Αθήνας και του Πειραιά κατοικεί σε περιοχές με υψηλές στάθμες οδικού θορύβου. Συνήθως οι μετρήσεις στις αστικές μελέτες αφορούν μόνο την ένταση ήχου (2 δίκτυα 24ωρης παρακολούθησης θορύβου στα Σπάτα και την Αττική Οδό). Υπάρχουν ωστόσο πολύ εξελιγμένα όργανα συλλογής κι ανάλυσης άλλων ιδιοτήτων του ήχου (συχνότητες, χροιές, ανακλάσεις, απορρόφηση, απομόνωση πηγών) προερχόμενα από τη μουσική βιομηχανία. Η δουλειά καλλιτεχνών πάνω στη σχέση της μουσικής με τον ήχο της πόλης δίνει ήδη μια άλλη ανάγνωση της αστικής ακουστικής εμπειρίας.

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί άλλα τέτοια ερεθίσματα;

Στο προηγούμενο entry αναφερθήκαμε στην υπερθέρμανση του πλανήτη, σενάρια, εικασίες αλλά και χειροπιαστές συνέπειες στην εμφάνιση ακραίων καιρικών φαινομένων και σημαντικών επιδράσεων στα οικοσυστήματα.
Όλα τα παραπάνω φαινόμενα χαρακτηρίζονται από αβεβαιότητα, είναι δυναμικά, εξελίσσονται στο χώρο και το χρόνο, μεταλλάσσονται και μεταλλάσσουν διαρκώς το περιβάλλον ζωής των Αθηναίων.
Δεν υπάρχουν ασφαλείς μέθοδοι πρόβλεψης. Νέα μέσα και τεχνικές όμως παρέχουν τη δυνατότητα να παρατηρούμε και να καταγράφουμε τα φαινόμενα τη στιγμή που συμβαίνουν. Η μετεωρολογία αναπτύσσει τεχνολογίες αιχμής που αναλύουν κι αναπαριστούν κλιματικά φαινόμενα συγχρόνως με την εμφάνισή τους. Το χρηματιστήριο βασίζεται ακριβώς στην αυτόματη ενημέρωση κι αναβάθμιση των δεδομένων.
Η "τακτική" παραγωγής πρασίνου στην Ελλάδα, από την άλλη, βασίζεται σ'ένα αφηρημένο κι αναποτελεσματικό "φυτεύω=βελτιώνω" κι οι χρόνοι ανάμεσα στη σύλληψη ενός έργου και την υλοποίησή του το θέτουν εκτός πραγματικότητας κι επικαιρότητας. (Αναφέρουμε τη σκέψη για Μητροπολιτικό πάρκο στο Γουδή που εκκρεμεί ως διάλογος από το 1977 εως σήμερα με μια σειρά ανεφάρμοστων ρυθμιστικών σχεδίων και διεκδικήσεις κατά καιρούς από τα Ολυμπιακά Ακίνητα, το Στρατό, το γήπεδο του Παναθηναϊκού και την Εκκλησία).

Οι παρεμβάσεις μας πάνω σε δυναμικές κι απρόβλεπτες καταστάσεις στοχεύουν στην άμεση αντίδραση σε πληροφορίες που παράγονται κι αναλύονται σε πραγματικό χρόνο. Συλλέκτες πληροφοριών, ανιχνευτές σκορπισμένοι μέσα στην πόλη τροφοδοτούν μια ασταθή βάση δεδομένων, φορτώνονται σ' ένα δυναμικό interface και παράγουν μια μεταλλασσόμενη χαρτογράφηση του λεκανοπεδίου Αττικής. Στα επόμενα entries θα κατασκευάσουμε ομοιώματα τέτοιων χαρτογραφήσεων και θα πειραματιστούμε με ευέλικτες, μεταβλητές παρεμβάσεις και ιδέες που απαντούν σε νέες ανάγκες ποιοτήτων ζωής. Οραματιζόμαστε ένα σχεδιασμό που βασίζεται πάνω σε δεδομένα ρευστά, είναι άρα οργανικός, κινείται σε διάφορες κλίμακες: σημειακή, τοπική, αστική, με αρχιτεκτονικές προτάσεις για πράσινο έτοιμες ν'αναδιπλωθούν, εξαπλωθούν, συρρικνωθούν, φουσκώσουν, βυθιστούν, παγώσουν, αποσυντεθούν, ανθίσουν, ξεραθούν, ταξιδέψουν, μεταλλαχθούν.

7 comments:

Anonymous said...

Θέλουμε μία αρχιτεκτονική η οποία να ματώνει, να αποβάλλει αέρια, να περιστρέφεται και σε ό,τι μας νοιάζει, να σπάει. Μια αρχιτεκτονική η οποία φλέγεται, κεντρίζει, αποσχίζεται και κομματιάζεται όταν τεντωθεί. Όταν είναι παγωμένη, είναι σαν ένα κομμάτι πάγου. Όταν είναι καυτή, είναι σαν φλόγα. Η αρχιτεκτονική πρέπει να καίει.

Vinqo Denken said...

check this out, it's a bit old, but quite innteresting

http://www.photowalker.net/

Anonymous said...

architecture is frozen music

Anonymous said...

στα "συμπαντικα" μεγαλης κλιμακας γεγονοτα που φτιαχνουν την "εικονα" αυτης της πόλης που λεγεται ΑΘΗΝΑ θα θέλαμε να συμπλυρωσουμε τους σεισμούς και τις πυρκαγιες.

we will be back
http://www.earth.ox.ac.uk/~timw/athens.html

Anonymous said...

Πολύ καλό!
Πράσινο=φύση
Φυσικά φαινόμενα=αντίπαλος της πόλης (;)
Η πόλη δε μας απομονώνει από αυτά + η επιστροφή στο φυσικό είναι γεγονός (είτε ως τάση είτε ως εγγενής ανάγκη των ζωντανών οργανισμών -άνθρωποι κτλ). Αυτοί οι αισθητήρες μοιάζουν με εργαλέιο real time διάλογου της πόλης με τη φύση.
Το κλικ που πρέπει να γίνει αφορά την εφαρμογή των δεδομένων. Ίσως η εξαιρετική τους ακρίβεια να τα διαφοροποιεί ως δεδομένα από τη γενική εντύπωση που έχουμε για το ότι π.χ. "στο κέντρο κάνει πολλή ζέστη" ή "στη Γλυφάδα πλημμυρίζουν".
Keep up.

Anonymous said...

http://www.transport.ntua.gr/map/el/
nomizw exei arketa endiaferonta stoixeia, se sxesh me live dedomena klp
isws einai xrhsimo kai gia thn protash twn doxiadhs+

Anonymous said...

Πολύ ενδιαφέρον προχώρημα- πρόκληση για σκέψη!
Και ιδού η απόδειξη!
Ας θεωρήσουμε ότι καταγράφουμε μια παράμετρο - οι επιμέρους μετρήσεις ανά σημείο είνaι αλληλοσυνδεόμενες σχηματίζουν ένα δίκτυο που παραμορφωνεται. Είναι σαν να έχουμε ένα ελαστικό υφασμα. Τεντώνοντάς το συνεχώς από διαφορετικά σημεία, μετατοπίζοντας δηλ. τις εντάσεις -μπορούμε να παρaστήσουμε π.χ. τις μετατοπίσεις του πληθυσμού μέσα στη μέρα.Αν μελετούσαμε ένα χωριό, όπου όλες οι κινήσεις ησυχάζουν το βράδυ θα έπρεπε να αφήσουμε το υφασμα ακίνητο πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια χωρίς καμία παραμορφωση. Ωστόσο το σημείο ηρεμίας σε ένα πιο σύνθετο χωρικό σχηματισμό δεν είναι η επίπεδη επιφανεια του τραπεζιού αλλά μια ανωμαλη επιφανεια, σαν να ακουμπάμε το υφασμα μας σε ένα βράχο - όπου τα ψηλά σημεία θα μπορούσαν να μεταφραστούν σε περιοχές υψηλής πυκνότητας κατοίκησης και τα χαμηλά σε αραιοκατοικημένες περιοχές. Χωρίς δηλ. εμείς να προκαλούμε καμία ένταση το υφασμα έχει από μόνο του παρμορφώσεις. Το σημείο ηρεμίας είναι σταθερά παρμορφωμένο –αλλάζει βέβαια και αυτό αλλά σε μεγαλύτερο χρονικό βάθος.
Ας πούμε ότι έχουμε να αναπαραστήσουμε τα σημεία των πλημμυρών. Τότε θεωρούμε καταρχάς το ύφασμα μας απλωμένο σε μια ανώμαλη επιφάνεια που το αναγλυφο της καθορίζεται από το συνδυασμό φυσικού και τεχνητού αναγλύφου, ενώ οι έντάσεις εχουν να κάνουν με συγκεντρώσεις αυτοκινήτων, περαστικών, έργα που γίνονται και δυσκολέυουν τη ροή και άλλα εμποδια. Αν πάνω σ΄αυτό το ύφασμα τωρα ρίξουμε νερό αυτό θα κυλήσει από τον πιο ευκόλο δρόμο, ενώ σε σημεία στενά με εμποδια, η ροή του θα γινει πιο ορμητική. Έχουμε λοιπόν ένα μικρό μοντέλο προσομοιωσης πλημμύρας.
Μιλάμε προφανως για τοπολογικά μοντέλα- το θέμα είναι τι γίνεται μετά την ανάγνωση αυτών των στοιχειων. Προσπαθούμε να επαναφέρουμε το σημείο ηρεμίας? Ή προσπαθούμε να επιδιορθώσουμε το ίδιο το σημείο ηρεμίας με δεδομένες τις εντάσεις που δέχεται και ανάλογως προς αυτές ώστε να μη δημιουργούνται δυσλειτουργικές παραμορφώσεις ?