Πρός ένα κομμάτι Σχολείου

Με βάση το προηγούμενο πόστ,
μερικές σκόρπιες εικόνες απο την (αργή) εξέλιξη του σχολικού κτιρίου Ενας χάρτης καιρού πάνω σε στην πλαγία- οικόπεδο, ισως να ειναι και ενα δάσος / βουνό + περιβάλλον

Πήρα μερικές απο τις μετερεολογικές χαραξεις, και τις μετέτρεψα σε υψομετρικές καμπυλες

προεκυψε ένα Αμφιθέατρο κρατήρας

Οι τάξεις θα μπορούσαν να ειναι σημεία του χώρου που παρουσιάζουν πύκνωση, ή και ένταση στη τοπογραφια

Το σχολείο ισως να είναι το σημείο στο οποίο το βουνό, το δάσος, το περιβάλλον, το game αλλά και η στοά τέμνονται σχηματικά αλλά και εννοιολογικά.

Junkie's Box

Η δημοκρατία τελικά έχει άπειρους ορισμούς και ο κάθε άνθρωπος, η κάθε κουλτούρα την προσδιορίζει διαφορετικά. Η πόλη πρέπει να συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις και να τις αναδεικνύει.
Μια παράμετρος που και στα προηγούμενα post έχουμε επισημάνει είναι η αντιμετώπιση διαφόρων ομάδων περιθωριακών τόσο από το κράτος , όσο και από το κοινωνικό σύνολο. Η σχέση αυτή αναδεικνύει τη δημοκρατικότητα μιας κοινωνίας ή όχι.

Οι ναρκομανείς είναι μια τέτοια ομάδα συχνά αθέατη για κάποιους που ζουν και κινούνται σε συγκεκριμένα προάστια, αλλά και πνιγηρά εμφανής για κάποιους που ζουν και δουλεύουν στο κέντρο. Η συγκεκριμένη ομάδα ανά τακτά χρονικά διαστήματα εκδιώκεται από κάποια περιοχή και εμφυτεύεται σε μία άλλη. Το φαινόμενο αυτό της νομαδικότητας του προβλήματος δημιουργείται από την έλλειψη ουσιαστικής λύσης από την πλευρά του κράτους.
Οι περιοχές υποδοχείς της κατάστασης είναι αυτές που το κράτος ξέρει ότι θα βρει την μικρότερη αντίδραση. Η πράξη της μετακίνησης των τοξικομανών είναι αμιγώς πολιτική, όπως ήταν τέτοια όταν όλα τα περιθωριακά στοιχεία εν μια νυκτί εξαφανίστηκαν στην περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων.
Πως όμως λειτουργεί το κράτος και δημιουργεί τέτοιους θύλακες παραβατικότητας και ανομίας;

Το ΟΚΑΝΑ ένας εξαιρετικός θεσμός για τη βοήθεια των τοξικομανών λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός. Η θέσπισή του σε μια περιοχή δημιουργεί άμεσα υποβάθμιση στην τήρηση των νόμων. Και ενώ η περιοχή γύρω από το ΟΚΑΝΑ πρέπει να είναι η πιο αστυνομευμένη και περιφρουρημένη για να μπορούν οι άνθρωποι που θέλουν να απεξαρτηθούν να προσπαθήσουν χωρίς προκλήσεις, συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Η περιοχή γεμίζει βαποράκια και τοξικομανείς και γίνεται νέο στέκι διακίνησης ναρκωτικών ουσιών.

Σήμερα προτείνουμε ένα ατομικό άσυλο για τους τοξικομανείς που λειτουργεί αμφίδρομα.

Οι τοξικομανείς στη χαοτική ανομία του ghetto χτυπάνε ενέσεις, κάνουν μυτιές σε κοινή θέα σε χώρους βρώμικους , χωρίς καμία υγιεινή. Το junkie's box προτείνουμε να τοποθετηθεί σε διάφορες θέσεις των ghetto και να λειτουργήσει σαν χώρος ατομικός, προστατευτικός για τον τοξικομανή , αλλά και για τον περαστικό.

Η ενέργεια της κοινωνικοποίησης της πρέζας

δημιουργεί σύγχυση, δημιουργεί νέους φίλους τοξικομανείς. Η πρέζα πρέπει, θεωρούμε, να γίνεται ατομικά τουλάχιστον στο επίπεδο της πόλης. Σε ένα μεταλλικό clean cut κουτί επενδεδυμένο με γυαλισμένο inox δημιουργείται ένα δωμάτιο με μία λεκάνη ένα νιπτήρα και μια πολυθρόνα πλαστική. Όλα τα υλικά είναι μη πορώδη. Μέσα υπάρχουν όλα τα απαραίτητα για μία "σωστή" δόση.

Η εξωτερική όψη πέρα από την καμπυλωμένη επιφάνεια γυαλισμένου inox έχει προεξοχές από διαφανείς σωλήνες με μυτερή κατάληξη που παραπέμπουν στο porkypine effect . Δηλαδή στην οπτικοποίηση της σχέσης της κοινωνίας με τους τοξικομανείς. Εύθραυστη ισορροπία του υγιούς με τον άρρωστο σαν τη σχέση της σύρριγγας με τη φλέβα.

Οι τοξικομανείς δεν είναι simulation. Αν και αυτοί αυτό ζητάνε, να ζήσουν δηλαδή μια πλασματική πραγματικότητα που την αντέχουν ζώντας σαν ζόμπι. Είναι πραγματικότητα αληθινή, καθημερινή και δυστυχώς χειροτερεύει.

Το παρακάτω video δεν είναι σπάνιο είναι μάλλον πολύ συχνό. Το όριο του θανάτου εύθραυστο, η ζωή στη μορφή της ένεσης αδρεναλίνης και ο θάνατος στην ένεση ηρωίνης. (προσεχώς)

Αντέχει μια Christiania η Αθήνα;

Η Christiana είναι μια κεντρική περιοχή της Κοπενχάγης πρώην στρατόπεδο που καταλήφθηκε πρίν τρίαντα περίπου χρόνια από κάποιους εναλλακτικούς κατοίκους της Δανέζικης πρωτεύουσας. Με άξονα την ανοχή, την ομόφωνη Δημοκρατία, την παύση ιδιοκτησίας και την κοινωνική αλληλεγγύη στήθηκε μια ιδιότυπη ουτοπία που κρατιέται ζωντανή σχεδόν 40 χρόνια. Το πείραμα αυτό απέκτησε ειδικά προνόμια στα όρια του Δανέζικου κράτους και το δικαίωμα αυτοδιαχείρισης. Οι πρόσφατες ταραχές πυροδοτήθηκαν από την απόφαση της κυβέρνησης να ιδωτικοποιήσει την ακίνητη περιουσία και να επιτρέψει τις αγοραπωλησίες ακινήτων στην περιοχή πράγμα που μέχρι τώρα απαγορευόταν.

Στην Christiana επιτρέπεται η χρήση μαριχουάνας και απαγορεύονται τα σκληρά ναρκωτικά, τα όπλα , κάθε μορφή βίας και ή αγοραπωλησία ακινήτων.

http://www.christiania.org/folderus

Μια άλλη ουτοπική οικιστική ανάπτυξη που συναντιέται ακόμα είναι τα κιμπούτζ στο Ισραήλ. Φτιαγμένα από Εβραίους εκδιωγμένους από την τσαρική αυτοκρατορία στις αρχές του 20 αιώνα και βασισμένα σε μαρξιστικές ιδεολογίες τα κιμπούτζ των σιωνιστών ήταν ο θεμέλιος λίθος για τη δημιουργία του σημερινού κράτους του Ισραήλ.

Αρχές των κιμπούτζ πέρα από την κοινοβιακή συνύπαρξη των ατόμων ήταν και η δίκαιη κατανομή του πλούτου του κιμπούτζ στους κατοίκους του, αλλά και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών μακριά από τους γονείς. Σήμερα ένα -ένα τα κιμπούτζ μετετρέπονται σε μοσάβ οικοδομικούς συνεταιρισμούς βασισμένους στην συνιδιοκτησία που επιτρέπουν πλέον την αγοραπωλησία ακινήτων.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_25/02/2007_217274

Στον αντίποδα αυτών των οικιστκών και κοινωνικών πειραμάτων είναι οι πρώτες πόλεις του new urbanism, αλλά και οι κλειστές πόλεις (gated communities) που αναπτύχθηκαν σύμφωνα με αυτά τα πρότυπα. Με μια αισθητική νεορομαντική, νεοπαραδοσιακή αναπτύχθηκαν πόλεις με προτεραιότητα τον άνθρωπο όπως προφασίζονται. Η κοινή αισθητική και γενικά οι κανόνες συμπεριφοράς των κατοίκων σε σχέση με την πόλη διαφύλαξαν την ομοιογένεια τόσο στο αισθητικό κομμάτι , αλλά κυρίως και στο κοινωνικό. Οι πόλεις αυτές έγιναν για λευκούς πλούσιους Αγγλοσάξονες.

http://www.seasidefl.com

Η αυτο-ghetto-ποίηση έγινε προϊόν προς πώληση. Ο κόσμος αρέσκεται να συνυπάρχει με όμοιούς του και φοβάται το ξένο.

Η Αθήνα είχε μια κοινωνική διαστρωμάτωση κατακόρυφη όπου στα υπόγεια έμεναν μετανάστες από την επαρχία . Στους μεσαίους ορόφους έμεναν μεσαία εισοδήματα κυρίως υπάλληλοι και στα ρετιρέ η "καλή κοινωνία". Αυτή ήταν η διαστρωμάτωση σχετικά σε όλες τις περιοχές μέχρι το 1970 όπου άρχισαν να αναπτύσσονται ραγδαία τα προάστια όπου ο πληθυσμός χωρίστηκε ξανά σε σχέση με το εισόδημά του στα δυτικά και στα νότια και βόρεια προάστια αφήνοντας σιγά- σιγά το κέντρο στους μετανάστες. Τον κύκλο αυτό τον έχουν περάσει και άλλες μητροπόλεις αλλά επειδή προηγήθηκαν μερικές εκδοχές είναι διαφορετικές. Για παράδειγμα στο Παρίσι ο πρώτος όροφος ήταν ο πιο ακριβός και η σοφίτα το πιο ευτελές διαμέρισμα κι αυτό γιατί δεν υπήρχε ανελκυστήρας στα παλιά κτίρια. Το Παρίσι αυτή τη στιγμή έχει περιθωριοποιήσει τους μετανάστες , αλλά ακριβώς ανάποδα, δηλαδή έχει εκτοπίσει τους μετανάστες στις νέες πόλεις δορυφόρους αφήνωντας το κέντρο "καθαρό" για τους τουρίστες.

Η λογική της συμβίωσης με διαφορετικά κοινωνικά στρώματα σιγά-σιγά εξαλείφεται. Ισχυροποιείται ο φόβος για το ξένο, το αλλιώτικο και η λογική του consensus αγνοείται. Η κάθε τάξη υπερασπίζεται και διεκδικεί μονάχα για αυτή αδιαφορώντας για το κοινό καλό. Η Δημοκρατία εξαγοράζεται και μετατρέπεται σε όπλο των ισχυρών για να περάσουν το συμφέρον τους.

Τα νέα ghetto (Μενάνδρου -Σοφοκλέους) ,(Ζεφύρι) βρίσκονται σε περιοχές χωρίς πολιτικό κόστος. Ναρκομανείς -μετανάστες-αθίγγανοι και ανόργανη βρώμικη ύλη όπως λύματα και σκουπίδια "μεταφέρονται" σε περιοχές με λίγη αντίδραση, σε περιοχές που δεν θα πάνε κάμερες με αγανακτισμένους πολίτες.

the asylum of the asylum

Πολυτεχνείο

Διάγραμμα

Το άσυλο του ασύλου είναι ένα panic room με όλες τις παροχές διαβίωσης ενσωματωμένες σε ένα portable container από διαφανές πλαστικό και μεταλλικό σκελετό. Σαν τελευταίο καταφύγιο πολιτών , φοιτητών που διώκονται για τις απόψεις τους. Τοποθετημένο άλλοτε στη μέση του δρόμου σε μια πορεία, άλλοτε σε πανεπιστημιακό χώρο που έχει καταληφθεί, είτε σε ένα δημόσιο χώρο μπορεί να είναι ο τελευταίος θύλακας αντίστασης .

Έχει digital όψεις που προκλητικά αναγράφονται οι απόψεις των έγκλειστων στο άσυλο, που μεταφέρονται ηλεκτρονικά με wi-fi από τα laptop και το διαδίκτυο.

Το container μεταφέρεται με νταλίκα και τοποθετείται χωρίς δυσκολία στον μεταλλικό σκελετό που το στηρίζει.

Το container μπορεί να διασφαλίσει τη διαβίωση για τρία 24ωρα για τρεις με τέσσερις ανθρώπους η λιγότερο για περισσότερους. Έχει παροχή νερού, χημική τουαλέτα, σύστημα κλιματισμού και εξαερισμού και παροχή ηλεκτρικής ενέργειας από τους φωτοβολταικούς συλλέκτες που βρίσκονται στην οροφή του.

Όλα τα υλικά του προέρχονται από ανακύκλωση και το πλαστικό διαφανές κάλυμα του ανοίγει και κλείνει εύκολα με φερμουάρ. Υπάρχει είσοδος από πτυσσόμενη σκάλα και έξοδος διαφυγής από φυσούνα από υλικό πυρίμαχο.