Διερευνήθηκε η κεκλιμένη επιφάνεια στάθμευσης με το πυκνότερο δυνατό σύστημα στάθμευσης, όπου τα αυτοκίνητα παρκάρουν υπό γωνία 45 μοιρών.
Στη φάση αυτή μας απασχόλησε ποιός είναι ο πιθανός εμβάτης για τη φέρουσα κατασκευή και πώς μπορούν να νοηθούν ή να σχεδιαστούν κάποιες κτιριακές δομές συμβατές με το σύστημα αυτό.
Αυτό που μένει ακόμα μετέωρο είναι κατά πόσο πρέπει να έχουν περισσότερη σχέση, πέραν της άμεσης πρόσβασης, οι χώροι του λεγόμενου “προγράμματος” με τους χώρους των αυτοκινήτων.
Αν πρέπει να έχουν κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα και μια “ρευστότητα” που να παραπέμπει σ΄αυτήν των τροχοφόρων, ή αν πρέπει να μην έχουν καμία σχέση. Μήπως, αντίθετα πρέπει να μην έχουν κανέναν απολύτως χαρακτήρα, κανένα πρόγραμμα, να είναι γενικοί χώροι προς ενοικίαση μέσα στο κτίριο του σταθμού; Ή μήπως, ακόμα περισσότερο, το κτίριο δεν χαρακτηρίζεται καν συνολικά ως σταθμός: είναι απλώς ένα κτίριο όπου οι χώροι στάθμευσης έχουν διαχυθεί στο σύνολο του όγκου του.
No comments:
Post a Comment