Εφήμερα Όρια 7

Υπόθεση :

Οι κάτοικοι των Εφήμερων Ορίων περνούν όλη τη μέρα τους ή πολλές μέρες της εβδομάδας, ή κάποιες ολόκληρες εβδομάδες μακριά από το σπίτι τους όπου και επιστρέφουν για να κοιμηθούν. Ο τρόπος ζωής των κατοίκων των ΕΟ χαρακτηρίζεται από αυξημένη κινητικότητα, αλλιώς δεν θα επέλεγαν να μείνουν στο συγκεκριμένο συγκρότημα, θα επέλεγαν σπίτι με κήπο τα προάστια, ή διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης. Οι κάτοικοι των ΕΟ δεν έχουν ανάγκη από μόνιμο χώρο κατοίκησης παρά από χώρο εφήμερης κατοίκησης, μια βάση.

[εφήμερη κατοίκηση - «βάση»: οι κάτοικοι αυτοί δεν περνούν μεγάλο μέρος της ημέρας, της εβδομάδας ή του μήνα στη συγκεκριμένη κατοικία, επιθυμούν μόνο εύκολη και ταχεία πρόσβαση από και προς τα δίκτυα (αυτοκίνητο, μετρό, προαστιακός) και εύκολη και ταχεία εξυπηρέτηση από χώρους κατανάλωσης - χρησιμοποιούν την κατοικία τους ως βάση εξόρμησης. Σε σύντομο διάστημα ίσως φύγουν για άλλη πόλη ή ίσως αλλάξουν τρόπο ζωής και εγκατασταθούν σε άλλο μέρος της ίδιας πόλης.]

Ο σχεδιασμός των ΕΟ υποστηρίζει τη συνύπαρξη κατοικίας και κατανάλωσης επιχειρώντας να «παρα-τραβήξει» τη σχέση αυτή αναζητώντας νέες –ίσως όχι οικείες- αρχιτεκτονικές σχέσεις προγράμματος-χώρου.

Τα ΕΟ θα μπορούσαν αν ιδωθούν ως εφήμερες αλλά και εθελοντικές κοινότητες. Ο περιορισμένος χρόνος ανάπτυξης προσωπικών σχέσεων επιχειρείται να αναπτυχθεί με την ύπαρξη «χώρου επαφής» των κατοίκων [που περιλαμβάνει χώρο καθιστικού, βιβλιοθήκη και βεράντα με θέα και ξαπλώστρες για ηλιοθεραπεία] καθώς και άλλων χώρων συλλογικότητας – σε αυτούς περιλαμβάνονται οι χώροι κατανάλωσης: ψωνίζοντας μαζί αναπτύσσουμε τη σχέση μας, γνωριζόμαστε καλύτερα - πάντα επιφανειακά βέβαια…

Η διαβίωση σε ένα διαμέρισμα μέσα από το οποίο περνά ένα γυάλινο ασανσέρ, στο δρόμο του για άλλους χώρους και ορόφους, επιτρέποντας περιορισμένη επαφή με άγνωστους περαστικούς θέτει το ζήτημα της σχέσης δύο αγνώστων, το ζήτημα της οικιακής ασφάλειας, το να ζει κανείς ανάμεσα στην παρουσία αγνώστων: τα πρόσωπα δεν υπάρχουν, δεν είναι αναγνωρίσιμα, παραμένουν θολά, παρουσίες. Δεν είναι ίσως η πιο εύκολη εμπειρία, αλλά ίσως να είναι ενδιαφέρουσα… Σε κάθε περίπτωση μπορεί κανείς να απομονωθεί.

Η αττική οδός δεν έχει ανάγκη τα ΕΟ, τα ΕΟ έχουν ανάγκη την αττική οδό, την χρησιμοποιούν ως σύνδεση με την Αθήνα, την Ευρώπη και τον κόσμο, αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξή τους.

Τα ΕΟ δεν βρίσκονται σε κάποιο τμήμα της αστικής διάχυσης της βόρειας Ευρώπης όπου μέρος του πληθυσμού κατοικεί σε μία ενδιάμεση αστική κατάσταση. Το επίπεδο μιας αυξημένης κινητικότητας που συναντάται εκεί δεν υφίσταται ακόμη στην Αθήνα. Όμως, τα βήματα είναι γοργά, η Αθήνα έχει ραγδαία μεταλλαχθεί τα τελευταία χρόνια. Σκεφτείτε την ανατροπή στον τρόπο ζωής που έχει ήδη συντελεστεί : χιλιάδες Αθηναίων ταξιδεύουν καθημερινά (και σε μορφή μαζικής εξόδου τα σαββατοκύριακα) πολλά χιλιόμετρα στην αττική οδό για να ψωνίσουν μέσα σε ένα τεράστιο μπλε υπόστεγο-bunker σύγχρονη σχεδιασμένη σουηδική οικιακή επίπλωση και να κάνουν διάλλειμα τρώγοντας στοιβαγμένοι αγκαλιά με αγνώστους γενικής φύσης φτηνή ευρω-σουηδική κουζίνα. Στο τέλος μαζεύουν τα πιάτα τους τοποθετώντας τα σε δίσκους ώστε να μην επιβαρύνουν το κόστος των προϊόντων που θα αγοράσουν με το μισθό του υπαλλήλου που θα χρειαζόταν για να καθαρίσει…