IBC_σχεδόν οριζόντιο

IBC-International Broadcasting Center.

Δημιουργήθηκε για τις βασικές ανάγκες της Ραδιοτηλεοπτικής μετάδοσης σε όλο τον κόσμο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Έκτοτε μηχανήματα φρόντισαν να σβήσουν αυτές τις μνήμες αδειάζοντας το κτίριο από οποιοδήποτε στοιχείο εξοπλισμού και διαμόρφωση εσωτερικού που να θυμίζει κάτι από τις 20-30 μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων. Κάτι σαν βίαιη αντίδραση σε ότι συνέβαινε μέσα σε αυτό.

Όμως πριν ακόμα από τη δημιουργία του IBC το μέρος ήταν ένας μεγάλος υπαίθριος χώρος στάθμευσης. Τα αυτοκίνητα κυριαρχούσαν. Ο χώρος στάθμευσης διατηρήθηκε στο υπόγειο αυτού του κτιρίου.

Μια κεκλιμένη οροφή - σχεδόν οριζόντια - είναι ένα βασικό στοιχείο του κτιρίου. Προοριζόταν να διαμορφωθεί πράσινο και φύτευση στην κεκλιμένη αυτή οροφή αλλα τα μηχανήματα και ο μηχανολογικός εξοπλισμός υπερίσχυσαν και έτσι η ιδέα εγκαταλήφθηκε.

Όμως το βασικό ερώτημα παραμένει αναπάντητο...

Είναι το ελαφρά κεκλιμένο επίπεδο σχεδον οριζόντιο;

Η ανεπαίσθητη κλίση του 6% επιτρέπει πολλές κινήσεις-προγράμματα να αναπτυχθούν χωρίς να κουράζει.

Μπορεί μια τέτοια επιφάνεια να φιλοξενήσει προγράμματα όπως ένα Μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων ή ένα Εμπορικό Κέντρο;

Αναζητήσαμε παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων και γενικότερα παραδείγματα αρχιτεκτονικής που έχουν μια αντίληψη και θέση για την κεκλιμένη επιφάνεια και για το στοιχείο της ανόδου και της εκτόνωσης.

Παράδειγμα_1
Carpenter Canter















Εδώ βλέπουμε πως ή ράμπα διαπερνά το κτίριο χωρίς να επικοινωνεί με αυτό. Δεν αποτελει είσοδο σε αυτό. Είναι ένα στοιχείο που σκίζει το κτίριο σε δυο κομάτια.

Μας ενδιαφέρει η έντονη αίσθηση της διαπερατότητας του κτηρίου. Το κτήριο εμφανίζεται σαν φλας σε μια άλλη κίνηση, αυτή του δημόσιου δρόμου. Το δίκτυο που τελικά δημιουργείται, εμφανίζεται σα να αποτελείται από έναν κύριο άξονα που διατρυπά το ευρύτερο σύνολο, αποτελούμενο από υποδεέστερους άξονες.



Παράδειγμα_2

Νέο Μουσείο Ακροπόλεως


Το μουσείο περιέχει μια ανάβαση. Όταν φτάσεις στο υψηλότερο βλέπεις την Aκρόπολη άρα αυτό είναι το δυνατό σημείο που σε προτρέπει να ανέβεις.











Το γεγονός ότι στο ψηλότερο σημείο έχει τοποθετηθεί η αίθουσα του Παρθενώνα εντείνει το στοιχείο της κορύφωσης και της εκτόνωσης.





Παράδειγμα_3

Λυκαβηττός

Είναι ένα από το πιο επισκέψιμα μέρη στην Αθήνα. Λειτουργεί ως τοπόσημο. Ο κόσμος πάει εκεί γιατι γνωρίζει ότι εκεί θα βρει δυο στοιχεία.
1. Θέα προς το Λεκανοπέδιο
2. Το ανοικτό θέατρο του Ζενέτου

Αυτά από μόνα του φαίνονται αρκετά για να οδηγήσουν τον επισκέπτη μέσα από μια διαδικασία - κεκλιμένο επίπεδο - στην κορύφωση.



















Παράδειγμα_4

Μουσείο Guggenheim, Νέα Υόρκη

I need a fighter, a lover of space, an agitator, a tester and a wise man. . . . I want a temple of spirit, a monument!

Hilla Rebay to Frank Lloyd Wright, 1943 "

Παρατηρείται μια ομοιότητα στα 3 τελευταία παραδείγματα...
Εστιάσαμε στην αναφορά του τέλους ενός κτηρίου, ο τρόπος με τον οποίο καταλήγει ένα κεκλιμένο ή σχεδόν οριζόντιο επίπεδο. Μας προβλημάτισε η κατάληξη, είτε πρόκειται για ένα ξεχωριστό πρόγραμμα που πραγματοποιείται στην κορυφή, είτε για τον καθορισμό μιας διαδρομής (από πάνω προς τα κάτω).


Παράδειγμα_4

Maison Suspendue

Τονίζεται η έννοια του άχρηστου χώρου. Το δίκτυο που αναπτύσσουμε μπορεί να ρέει συνεχώς δημιουργώντας περισσότερα κενά από πλήρη.








Βια & Πόλεμος

Δεν πρέπει να ξεχνάμε την τοποθεσία του IBC, δίπλα ακριβώς από ένα γήπεδο.
Είναι οξύμωρο ότι ενώ ο αθλητισμός καταδικάζει τη βία, σε κάθε αθλητικό αγώνα τελικά πραγματοποιείται μια μάχη μεταξύ αντιπάλων, οπαδών, οπαδών-αστυνομίας η βία αυτή επίσησς παράγει τις εντονότερες ραδιοτηλεοπτικές στιγμές.Η ονομασία των αθλητικών χώρων όπως «Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας» για παράδειγμα φαίνεται σα να προσπαθεί να ξορκίσει το "κακό" αυτό. Οι εμπορικοί χώροι που όλο και περισσότερο εισχωρούν στα στάδια γίνονται συχνά το πεδίο αυτής της μάχης και από τη μια στιγμή στην άλλη το χάος επικρατεί σε χώρους που σκοπός τους είναι να δημιουργούν συνθήκες ηρεμίας μέσα στις οποίες το κοινό νιώθει άνετα να "καταναλώσει". Θα μπορούσε έτσι η βία να αποτελεί αντικείμενο έκθεσης στο μουσείο, αποκαλύπτοντας το φαινόμενο αυτό.



Επίλογος


Τέλος, παραθέτουμε μερικές αρχικές ιδέες για το πως μπορεί να διαμορφωθει εκ νέου αυτος ο χώρος.
Ένα παιχνίδι κεκλιμένων ή σχεδόν οριζόντιων επιφανιών οι οποίες θα περικλείουν, θα χωρίζουν ή θα ενώνουν τα προγραματα του Μουσείου και του Εμπορικού κέντρου.

3 Πορείες αρχικά που διαχωρίζουν την κίνηση των αυτοκινήτων απο και προς τον χώρο στάθμευσης από τον πεζόδρομο και από τον χώρο πρασίνου.










Αυτές οι πορείες έχουν και κάποια κοινά σημεία που τα 3 αυτα στοιχεία συνυπάρχουν.
Οι πορείες αυτές ενδέχεται να αλλάζουν υψόμετρα αρκετές φορές κρατώντας όμως μια μέγιστη κλίση της τάξης του 6%.
Ενδέχεται επίσης να επιλεγεί μια κατεύθυνση για τις πορείες αυτές.
Ίσως να διαπερνάνε και κάποιους κτιριακούς όγκους στο πέρασμά τους.
Ίσως αυτοι οι όγκοι να αναπτύσσονται κατα μήκος τους.

Όλες αυτες είναι ιδέες. Αποτελούν αντικείμενο μελέτης και είναι ένα brainstorming το οποίο θα ξεκαθαρίσει και θα δώσει μια τελική μορφή σε μια οριζόντια επέκταση καθ'ύψος μέσω των κεκλιμένων επιπέδων.

Βουλή και Δημοκρατία

Πρόταση 3

Η Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που απαιτεί τη συμμετοχή όλου του λαού. Παρ’ όλο που αυτό είναι ανέφικτο είναι σημαντικό να είναι δυνατή τουλάχιστον η μερική συμμετοχή απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα. Σημαντικό ρόλο για την επίτευξη αυτού του σκοπού παίζει το κτήριο που αντιπροσωπεύει το Δημοκρατικό πολίτευμα.
Έτσι στο παρόν κτήριο της Βουλής των Ελλήνων προτείνω η αίθουσα των συνεδριάσεων να είναι γυάλινη και να βρίσκεται στο κεντρικό σημείο της όψης του κτηρίου και στο πρώτο επίπεδό του ώστε η πρόσβαση σε αυτήν να είναι εύκολη και ορατή. Σε όλο τον όγκο της αίθουσας συνεδριάσεων δημιουργούνται εσοχές-μπαλκόνια από τα οποία είναι δυνατή η οπτικοακουστική παρακολούθηση της συνεδρίασης. Μετά το τέλος της ο κάθε θεατής έχει τη δυνατότητα μέσω των μικροφώνων που ανοίγουν τη στιγμή εκείνη να πει την άποψή του σε όλο το κοινοβούλιο. Τα κίτρινα στοιχεία που φαίνονται εξωτερικά της αίθουσας συνεδριάσεων είναι ράμπες που οδηγούν τους θεατές στις εσοχές-μπαλκόνια.
Τέλος 3 κεντρικές ράμπες οδηγούν στην αίθουσα αυτή κατευθείαν από την πλατεία.

IMMERGING NATURAL NETWORKS

η ανάδυση των κρυμμένων δικτύων/το "υπερκαλώδιο"

Η ιδιαίτερη μορφολογία της Αττικής συνέβαλε στη δημιουργία ενός ποικιλόμορφου υδρογραφικού δικτύου με κύριο χαρακτηριστικό τα ρέματα της. Η πολυμορφία του φυσικού αυτού δικτύου, η οποία φανέρωνε την δυναμική σχέση του αττικού τοπίου με το νερό, έχει πλέον χαθεί με την αστικοποίηση του περιβάλλοντος. Η πορεία του νερού έχει μεταφερθεί σε ένα νέο, τεχνητό, δίκτυο κάτω από την επιφάνεια της πόλης. Βασική πρόθεση μας είναι η ανάδυση του δικτύου των όμβριων υδάτων, ο βιολογικός καθαρισμός τους και η σύνδεσή τους με τον βασικό συλλέκτη της ανατολικής Αττικής: τον Ιλισό.

Αντιμετωπίζουμε την κοίτη του αναδυόμενου χειμάρρου ως ένα "υπερκαλώδιο", το οποίο στο εσωτερικό του φιλοξενεί μικρότερα "καλώδια" που με τη σειρά τους εξυπηρετούν μία σειρά από διαφορετικές ανάγκες. Επεμβαίνουμε στη νέα κοίτη του Ιλισού, προσθέτοντας νέες λειτουργίες και διαδρομές που απευθύνονται στον επισκέπτη (περίπατοι, ποδηλατοδρόμοι, συνδέσεις με το πάρκο και τα μουσεία). Καθώς επίσης και υδάτινες πορείες, ζώνες πράσινου και υποδομές βιολογικού καθαρισμού των υδάτων. Κεντρικό χαρακτηριστικό του συστήματος είναι το νερό του χειμάρρου, το οποίο ανάλογα με τη μεταβαλλόμενη στάθμη του καθορίζει τις λειτουργίες που το περιβάλλουν. Το όλο σύστημα λειτουργεί ως ένα δίκτυο δημόσιων χώρων, το οποίο συντίθεται από επιμέρους δίκτυα που εξυπηρετούν διαφορετικές λειτουργίες. Τα παραπάνω δίκτυα πλέκονται στο χώρο με τη λογική μιας "καλωδίωσης" η οποία έχει ως κανάλι τον Ιλισό.

metropolitan parks @the globe

Βουλή και Δημοκρατία

Πρόταση 4

Δημοκρατια για μενα είναι ισοτητα και πολυφωνια. το δεξι λευκο μερος της οψης είναι από διαφανες υλικο και δειχνει τις συνεδριασεις της βουλης. στο μεσαιο κομματι προβαλλονται τα μηνυματα των ανθρωπων. Σε οθονες ενσωματωμενες στις κεντρικες κολονες γραφει ο καθενας τις σκεψεις του, τα παραπονα του, λυσεις σε ζητηματα που τον απασχολουν και ταυτοχρονα αυτά τα μηνυματα προβαλλονται σε αυτό το κομματι. Ολοι εχουν λογο. Στην οψη της βουλης του κρατους προβαλλονται όλα τα προβληματα του. Το αληθινο μπαινει διπλα στο ψευτικο. Στα σημεια που υπαρχουν πλεγματα βγαινουν από τα παραθυρα ογκοι που είναι τα σπιτια των αστεγων. Οι βουλευτες συνυπαρχουν με τους αστεγουν, παυει να είναι το παλατι των βουλευτων και των δολιοπλοκων, γινεται κεντρο ισοτητας. Αυτος ο τυπος οψης με τη διαφανεια στις συνεδριασεις, τις προβολες των μηνυματων και τη στεγαση των αστεγων εφαρμοζεται σε κάθε δημαρχειο, δινοντας στεγη στους ανθρωπους που δεν ειχαν προορισμο, δινοντας φωνη σε κάθε ανθρωπο.

Βουλή και Δημοκρατία

Πρόταση 5

Η δημοκρατία εμπεριέχει ένα σχήμα οξύμωρο: ενσωματώνει όλες τις διαφορετικές απόψεις, ακόμα και αυτές που εναντιώνονται στο ίδιο το πολίτευμα και επιδιώκουν την κατάλυσή του. Το γεγονός ότι σέβεται και υπερασπίζεται απόψεις και συμπεριφορές που αυτές με τη σειρά τους δεν σέβονται και δεν αποδέχονται την πολυγνωμία, υποδηλώνει την ύπαρξη ασυμμετρίας. Η κεντρική όψη της Βουλής «βομβαρδίζεται» με αποτέλεσμα την διατάραξη της συμμετρίας. Τα θραύσματα που δημιουργούνται δεν απομακρύνονται από το σημείο όπου εκτινάχθηκαν, αλλά παραμένουν εκεί, αντιπροσωπεύοντας την σπουδαιότητα της ατομικότητας και τον τρόπου που η διαφορετικότητα μπορεί να δημιουργήσει ένα – όχι απαραίτητα ενιαίο – σύνολο. Η διάσπαση της όψης καθιστά εφικτή την είσοδο στο εσωτερικό του κτηρίου οποιουδήποτε πολίτη το επιθυμεί. Οι συμπαγείς τοίχοι που περιβάλλουν το χώρο συνεδριάσεων της Βουλής αντικαθιστούνται με διαφάνεια που ενοποιεί το εσωτερικό με το εξωτερικό, υποδηλώνοντας στους βουλευτές ότι παρά την εξουσία που διαθέτουν δεν παύουν να είναι υπόλογοι στους πολίτες του κράτους, ενώ παράλληλα επιτρέπει την οπτική επαφή (και μέσω ηχείων και την ακουστική) των πολιτών με το εσωτερικό της συνεδρίας, εξασφαλίζοντας στους βουλευτές την απαραίτητη ηχομόνωση και στους θεατές στο εξωτερικό πλήρη επίγνωση της συζήτησης που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό.






































Πρόταση 6

Οι περισσότερες χώρες τη σύγχρονη εποχή έχουν δημοκρατία. Στα πλαίσια της δημοκρατίας η κάθε χώρα αλλά και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά θα πρέπει να είναι έτοιμος να δεχθεί διαφορετικές απόψεις. Γι’ αυτό και καμία μορφή δημοκρατίας δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη. Ένα κτήριο με «τρύπες» που διαπερνούν όλο τον όγκο του, και μάλιστα ένα κτήριο – σύμβολο της δημοκρατίας, θυμίζει σε κάθε πολίτη ότι η δημοκρατία είναι σαν ένα παζλ, στο οποίο πάντα πρέπει να συμπληρωθούν κομμάτια. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υπάρχουν πάντα κενές θέσεις. Στα κενά, των οποίων οι πλευρές καλύπτονται με γυαλί, ο κάθε πολίτης μπορεί να περπατήσει και να έχει θέα σε διάφορες αίθουσες στο εσωτερικό της Βουλής, γεγονός που υποδηλώνει την έννοια της διαφάνειας η οποία θα πρέπει να διέπει όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες. Τα κομμάτια που βρίσκονται στον αέρα θα μπορούσαν να συμπληρώσουν κάποια κενά του συγκεκριμένου παζλ, αλλά οι ακτίνες που φεύγουν απ’ αυτά δείχνουν ότι θα μπορούσαν να συμπληρώσουν και οποιοδήποτε άλλο τέτοιο «παζλ» στον κόσμο.

Πρόταση 7

7 σκέψεις για το σχολείο

ΣΚΕΨΗ 1 Σαν παραγωγική μονάδα, το σχολείο, μοιάζει με μια κυψέλη. Αυτή διασπάται (θεματικές ενότητες π.χ.) και συνδέεται αποσπασματικά με άλλες.

Οι μικρές κυψέλες εντάσσονται τελικά σαν μονάδες σ’ ένα χώρο ρευστό, ενιαίο. ΣΚΕΨΗ 2
1. Κύβος που λειτουργεί ως –ΤΑΞΗ
-χώρος συγκέντρωσης μαθητών
-χώρος ελεύθερης δράσης μαθητών
ΑΡΑ πολλοί κύβοι μαζί ο ένας δίπλα και πάνω στον άλλον = σχολείο
2. Πιθανότητα αλλαγής χώρου στέγασης
ΑΡΑ δυνατότητα αλλαγής θέσης και μετακίνησης των κύβων αυτών άρα και αλλαγή της μορφής του σχολείου
3. Δυνατότητα πρόσθεσης και αφαίρεσης κύβων, ανάλογα με αύξηση ή μείωση του αριθμού των παιδιών ή ανάλογα με τις ανάγκες τους
ΣΚΕΨΗ 3
Αν το σχολείο, σε θεωρητικό πλαίσιο, αποτελεί τη μικρογραφία της κοινωνίας, γιατί το σχολείο σαν κτιριακή μονάδα να μην αποτελεί την μικρογραφία της πόλης; Το σχολείο επομένως, μπορεί να καλύπτει ανάγκες «πολιτών» από 6-18 ετών…….

Σχολείο- πυρήνας= κεντρικό στοιχείο στο οποίο φιλοξενούνται βασικές λειτουργίες και γύρω του περιστρέφονται δευτερεύουσες λειτουργίες.
Σε κυκλική ή γραμμική διάταξη, ενώ αν εισέρχεται το στοιχείο της αποσύνθεσης, πώς τοποθετούνται στο χώρο τα επιμέρους τμήματα που προκύπτουν..
ΣΚΕΨΗ 4Εκπαίδευση σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχει μια βιομηχανία που παράγει φοιτητές. Πρωτεύοντα ρόλο στην παραγωγή αυτή παίζει το φροντιστήριο ,έτσι το σχολείο μετατρέπεται σε ελεύθερο χρόνο. Το ζητούμενο είναι το σχολείο (στο υπάρχον σύστημα) να μετατραπεί σε έναν ελεύθερο χώρο στον οποίο θα διακινείτε η γνώση, δηλαδή θα υπάρχει εκπαίδευση.
Το σχολείο θα εξαπλώνετε προς την πόλη και θα ενώνετε με τα φροντιστήρια. Με τον τρόπο αυτόν θα δημιουργηθεί μια ενότητα πού θα περιέχει την εκπαίδευση και την παραγωγή φοιτητών.
ΣΚΕΨΗ 5
Μη οριοθέτηση. Επικοινωνία του σχολείου με το περιβάλλον γύρω από αυτό. Πορείες που διαπερνούν όλο το οικόπεδο .Μπορεί ο οποιοσδήποτε να κινηθεί μέσα σε αυτές είτε είναι μαθητής είτε καθηγητής ή ακόμα και απλός πολίτης.
Τοποθέτηση του κτιρίου στο κέντρο του οικοπέδου. έτσι αποφεύγουμε την δημιουργία κλειστών χώρων π.χ. πίσω μέρος του σχολείου (χώρος συγκέντρωσης των «κακών» παιδιών). Αλλαγή διαμόρφωσης της αίθουσας (συνήθως οι καλοί μαθητές κάθονται μπροστά και οι κακοί πίσω). Στόχος : όλοι οι μαθητές είναι ίσοι. Αντιμετωπίζονται το ίδιο από τους καθηγητές.
ΣΚΕΨΗ 6
Σχολείο-επιχείρηση
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Μαθητής-προϊόν

Κωδικοποιημένη πληροφορία-usb θύρες
Έξυπνοι μαθητές για έξυπνους γονείς. Έξυπνα προϊόντα για έξυπνους γονείς.
DIGITAL TEACHERS----------χρήση mute
Δημόσιος χώρος χώρος σχολείου με οθόνες μάθησης, χρήση δασκάλου προαιρετική
Παιχνίδι-γνώση- διασκέδαση-ξεκούραση-δράση-διάδραση

ΣΚΕΨΗ 7
Εκ των υστερων ερωτηματα.. (μερικα χρονια μετα)
_Γιατι η γνωση επιβαλλεται? Ποσο επιτυχες και αποτελεσματικο μπορει να ειναι αυτο?
_Η διαδικασια των εξετασεων πρεπει καποτε να ‘απομυθοποιηθει’.. τι παραπανω ειναι απο μια αγχωτικη επαναλαμβανομενη διαδικασια?
_Η διαιωνηση της ιεραρχιας δασκαλου-μαθητη ..?
_Μια μεγαλυτερη θεματολογια (σε υλικο αναγνωσης αλλα και δραστηριοτητες) μοιαζει πιο ενδιαφερουσα, τοσο γιατι επιτρεπει την επιλογη απο τον ιδιο το μαθητη, οσο και γιατι δημιουργει μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση και υπευθυνοτητα στα παιδια
_Κατα ποσο ο μαθητης αντιμετωπιζεται ως ο αυριανος εργαζομενος-το αυριανο κεφαλαιο?
_Η συστηματικη διαφοροποιηση καλου-κακου μαθητη υφισταται πραγματι?
_Η εντατικοποιημενη σχεση παιδειας-θρησκειας : η εικονα της χριστιανοσυνης να δεσποζει σε καθε σχολικη αιθουσα
_Τελικα τα θρανια, οι τοιχοι κτλ ειναι δημοσια και ‘απαγορευμενη’ περιουσια? Η επεμβαση του μαθητη σε αυτα..

ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΣΚΕΨΗ

το σχολείο σαν φυσικό περιβάλλον- οικοσύστημα

Θερινό εργαστήριο αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού

Το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών οργανώνει ένα θερινό εργαστήριο αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού με τη συμμετοχή των αρχιτεκτόνων: Ανδρέας Αγγελιδάκης, Γιάννης Αίσωπος, Λουκοπούλου / Μπερτάκη / Πανηγύρης, buerger katsota architects, decaARCHITECTURE, deltArCHI, doxiadis+, klmf architects.
Κάθε μία από τις οκτώ ομάδες αρχιτεκτόνων που θα συμμετάσχουν στο εργαστήριο θα θέσει προς μελέτη ένα ζήτημα σχεδιασμού σχετικό με την έως τώρα πορεία της συμμετοχής της στο Athens Update.
Στο εργαστήριο θα συμμετάσχουν φοιτητές του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών από όλα τα έτη πλην του 1ου. Ο μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων σε κάθε ομάδα είναι 8 (σύνολο 64). Στους φοιτητές που θα ολοκληρώσουν με επιτυχία το εργαστήριο θα αναγνωριστούν 4 διδακτικές μονάδες.
Το εργαστήριο θα ξεκινήσει την Πέμπτη 5 Ιουλίου και θα ολοκληρωθεί την Τρίτη 17 Ιουλίου.
Οι προτάσεις των ομάδων που συμμετέχουν στο εργαστήριο θα παρουσιαστούν αναλυτικά στο blog από την Παρασκευή 6 Ιουλίου. Οι προτάσεις του workshop αναγνωρίζονται από την κατάληξη .ws στο label κάθε ομάδας.

Δοκιμή για Σχολείο: Διαγραμματική Τοπογραφία

Σε συνεχεία του προηγουμένου (και σχεδόν ακατάληπτου) πόστ, και μετά από μερικά σχόλια όσον αφορά τον μετεωρολογικό χάρτη κλπ, σκέφτηκα ότι η τοπογραφία που με ενδιέφερε δεν είχε παρά μόνο οπτική σχέση με τον χάρτη καιρού. Το περιβάλλον και η σχέση των μαθητών με αυτό με ενδιαφέρει σίγουρα, αλλά το να τοποθετήσω ένα τέτοιο χάρτη στο οικόπεδο και να αρχίσω να ξεπατικώνω καμπύλες μου φάνηκε τελικά άσχετο (και κάπως σαν φοιτητικό project 90s αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία).

Ένα από τα πολύ βασικά κομμάτια ενός σχολείου είναι η χωροθέτηση των λειτουργιών, η οποία σχεδόν αυτόματα μελετάται με τα γνωστά bubble drawings (για να μην πω μπουρμπουλιθροειδή διαγράμματα). Κοιτώντας διάφορες παραδοσιακές αλλά υποδειγματικές κατόψεις σχολείων, και αντιστρέφοντας την διαδικασία σχεδιασμού, μπορώ να δω από τι είδους διαγράμματα προέρχονται αυτές οι κατόψεις. Η κάτοψη ενός σχολείου σαν και αυτό που έχω μέχρι τώρα περιγράψει, και το οποίο προσπαθώ να προσεγγίσω, δεν έχει άμεση σχέση με τις παραδοσιακές κατόψεις γιατί μιλάω πάντα για ένα ρευστό χώρο/ περιβάλλον, αλλά η τοποθέτηση των λειτουργιών έστω και σε έναν ανοιχτό χώρο, μπορεί αν είναι αντίστοιχη με αυτήν του διαγράμματος ενός παραδοσιακού σχολείου.

Τοποθετώντας το διάγραμμα πάνω στο οικόπεδο, αποφασίζω να χρησιμοποιήσω τις καμπύλες του διαγράμματος σαν τις ισοϋψείς καμπύλες μιας διαγραμματικής τοπογραφίας.

Η τοπογραφία που προκύπτει έχει άμεση σχέση με την χωρική οργάνωση του σχολείου, και μέσα από αυτήν προκύπτει σχεδόν αυτόματα μια αρχική βάση για το «περιβάλλον που έχει μέσα του κρατήρες που λειτουργούν σαν εσωστρεφή αμφιθέατρα- κρατήρες, ή βουνά που λειτουργούν σαν εξωστρεφείς χώροι-παρατηρητήρια, σαν ανάποδα αμφιθέατρα που οι θεατές κοιτούν μακριά.»

Υ.Γ.

Το οικόπεδο στο οποίο συμβαίνουν όλα αυτά δεν είναι υπαρκτό, αλλά είναι μια μέση αντιπροσωπευτική κατάσταση των οικοπέδων που δίνονται στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων σε μια Ελληνική πόλη.

(Ενα πόστ άσχετο με το Σχολείο, το οποιο θα έβαζα στο δικο μου blog, αλλα ισως ειναι καλυτερα εδω)

Κάπως επεσε στα χέρια μου πρόσφατα ενα τευχος του Art Asia Pacific, και είδα ενα κτίριο του Yoshio Taniguchi, το οποίο ειναι τελείως ασχετο με το project Σχολείο, και οχι τοσο ενδιαφέρον σαν κτιριο, αλλα περισσοτερο σαν πρωτοβουλία πολης. Ο Taniguchi σχεδιασε για τον δημο της Hiroshima, με πρωτοβουλια του Δημαρχου κου Takashi Hiraoka , ενα σταθμο αποτεφρωσης αποριμματων. Η ιδεα ειναι απλη: αν οι κατοικοι της Hiroshima δουν ποσα σκουπιδια παράγουν καθε μερα, ισως αρχισουν να παραγουν λιγοτερα.Για να ερθουν να δουν ποσα σκουπιδια παραγουν, προσελαβε για αρχιτεκτονα τον κατ'εξοχην αρχιτεκτονα Μουσειων, ο οποιος την ιδια εποχη τελειωνε το MOMA στη Νεα Υορκη. Ετσι με αυτη την απλη κινηση ξεκινησε η Hiroshima να εντιμετωπιζει την "εκρηξη σκουπιδιων" η οποια απειλει πολλες πολεις σημερα, συμπεριλαμβανομενης και της Αθηνας.