Σε συνεχεία του προηγουμένου (και σχεδόν ακατάληπτου) πόστ, και μετά από μερικά σχόλια όσον αφορά τον μετεωρολογικό χάρτη κλπ, σκέφτηκα ότι η τοπογραφία που με ενδιέφερε δεν είχε παρά μόνο οπτική σχέση με τον χάρτη καιρού. Το περιβάλλον και η σχέση των μαθητών με αυτό με ενδιαφέρει σίγουρα, αλλά το να τοποθετήσω ένα τέτοιο χάρτη στο οικόπεδο και να αρχίσω να ξεπατικώνω καμπύλες μου φάνηκε τελικά άσχετο (και κάπως σαν φοιτητικό project 90s αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Ένα από τα πολύ βασικά κομμάτια ενός σχολείου είναι η χωροθέτηση των λειτουργιών, η οποία σχεδόν αυτόματα μελετάται με τα γνωστά bubble drawings (για να μην πω μπουρμπουλιθροειδή διαγράμματα). 
Κοιτώντας διάφορες παραδοσιακές αλλά υποδειγματικές κατόψεις σχολείων, και αντιστρέφοντας την διαδικασία σχεδιασμού, μπορώ να δω από τι είδους διαγράμματα προέρχονται αυτές οι κατόψεις. 
Η κάτοψη ενός σχολείου σαν και αυτό που έχω μέχρι τώρα περιγράψει, και το οποίο προσπαθώ να προσεγγίσω, δεν έχει άμεση σχέση με τις παραδοσιακές κατόψεις γιατί μιλάω πάντα για ένα ρευστό χώρο/ περιβάλλον, αλλά η τοποθέτηση των λειτουργιών έστω και σε έναν ανοιχτό χώρο, μπορεί αν είναι αντίστοιχη με αυτήν του διαγράμματος ενός παραδοσιακού σχολείου.
Τοποθετώντας το διάγραμμα πάνω στο οικόπεδο, αποφασίζω να χρησιμοποιήσω τις καμπύλες του διαγράμματος σαν τις ισοϋψείς καμπύλες μιας διαγραμματικής τοπογραφίας.
Η τοπογραφία που προκύπτει έχει άμεση σχέση με την χωρική οργάνωση του σχολείου, και μέσα από αυτήν προκύπτει σχεδόν αυτόματα μια αρχική βάση για το 
«περιβάλλον που έχει μέσα του κρατήρες που λειτουργούν σαν εσωστρεφή αμφιθέατρα- κρατήρες, ή βουνά που λειτουργούν σαν εξωστρεφείς χώροι-παρατηρητήρια, σαν ανάποδα αμφιθέατρα που οι θεατές κοιτούν μακριά.»
Υ.Γ.
Το οικόπεδο στο οποίο συμβαίνουν όλα αυτά δεν είναι υπαρκτό, αλλά είναι μια μέση αντιπροσωπευτική κατάσταση των οικοπέδων που δίνονται στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων σε μια Ελληνική πόλη.
